“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

gevolgen van de wet op de verhaalbaarheid aan te passen bij mensen met een financiële
precaire situatie 379 . Het is echter belangrijk hierbij voor ogen te houden dat deze regeling
enkel de in het ongelijk gestelde partij ten goede kan komen. Meteen rijst daarbij de
onverbiddelijke vraag die VAN DROOGHENBROECK en DE CONINCK aanhalen 380 :
“D’abord, la partie qui se sait perdue n’aurait-t-elle pas tendance à se présenter moins
nantie qu’elle l’est réellement afin que le magistrat alloue à son adversaire triomphant,
à sa demande, un montant moins élevé?”
Dit mag uiteraard niet overschat worden ook; de procespartij die vol ongeduld de rechter
komt smeken om een milde rechtsplegingsvergoeding te bevelen, riskeert dat laatstgenoemde
de partij ongelijk heeft. Wat er ook van zij, de advocaat die bijgevolg nalaat om zijn of haar
cliënt een objectieve en waarheidsgetrouwe kostenstaat te laten opmaken, riskeert zich bloot
te stellen aan aansprakelijkheidsvorderingen achteraf, zeker in het geval waar zijn cliënt
minvermogend is en toch een peperdure rechtsplegingsvergoeding te slikken krijgt. Indien de
situatie zodanig slecht is dat er aanspraak kan worden gemaakt op juridische
tweedelijnsbijstand, wordt de RPV vastgelegd op het minimumbedrag, waarover verder meer.
SAMOY en SAGAERT merken op dat ook het feit dat een partij een
rechtsbijstandsverzekering heeft afgesloten, ertoe (kan) leid(t)en dat men bij de toepassing
van het criterium van de financiële draagkracht ook rekening met deze verzekeraar houdt 381 ;
maar de vraag kan hierbij gesteld worden of dit überhaupt een rol zou mogen spelen? Welke
band heeft verzekeraar X met de waarde van een vordering die voortspruit uit de materiële, al
dan niet contractuele/delictuele, relatie tussen Y en Z?
b.2. de complexiteit van de zaak
126. De ‘complexiteit van de zaak’ lijkt op het eerste zicht een vrij subjectieve maatstaf om
rechtsplegingsvergoedingen aan te passen, doch dit is het niet noodzakelijk. LAMON verwijst
bv. naar prejudiciële vragen gesteld aan het Grondwettelijk Hof of het Hof van Justitie; ook
de uitgebreidheid van conclusies zou kunnen leiden tot de vaststelling dat de ene zaak al wat
379
Amendementen op het wetsvoorstel betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en kosten verbonden aan
de bijstand van een advocaat, Parl. St. Senaat 2006-07, nr. 3-1686/4, 4,
http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPub.html&COLL=S&LEG=3&NR=1686&VOLGNR=4
&LANG=nl; Evenwel kan deze beperkte financiële draagkracht er niet toe leiden dat een vrijstelling van betaling
van de RPV wordt toegestaan (I. SAMOY en V. SAGAERT, ‘De wet van 21 april 2007 betreffende de
verhaalbaarheid van kosten en erelonen van een advocaat’, RW 2007-08, 687).
380
J.-F. VAN DROOGHENBROECK en B. DE CONINCK, ‘La loi du 21 avril 2007 sur la répétibilité des frais
et honoraires d’avocat’, JT 2008, afl. 6295, 45.
381
I. SAMOY en V. SAGAERT, ‘De wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van kosten en
erelonen van een advocaat’, RW 2007-08, 687.
100