“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

Opmerkelijk is dat er ook een 4 de strekking bestond die mijns inziens niet bij te treden valt.
Met name is er rechtspraak 143 waar de vordering kon worden ingesteld, zonder dat de rechter
een onderzoek uitvoerde naar de aard en de ontvankelijkheid van de vordering.
In ieder geval dient er op gewezen dat CLOSSET-MARCHAL en VAN
DROOGHENBROECK stelden dat de vordering tot terugbetaling van de advocatenkosten
moest worden samengevoegd met andere gestelde vorderingen inzake de problematiek van
bevoegdheid en aanleg 144 . Uiteraard stelde zich hier het probleem van het beroepsgeheim van
de advocaat bij het overleggen van zijn bewijsstukken (ter verantwoording van zijn staat).
Ook hier werd het uiteindelijke resultaat bepaald door het soevereine appreciatierecht
waarover de rechter beschikte 145 .
Sommige auteurs echter zoals bovenvernoemde, meenden dat het gegeven van de
verhaalbaarheid een nieuw feit uitmaakte in de zin van artikel 748 § 2 Ger. W. waardoor
nieuwe termijnen tot concluderen moesten worden toegestaan, en dit zonder meer.
47. Het lijkt mij echter weinig verstandig en bijzonder roekeloos om dergelijke
ongenuanceerde visie door te drukken. Het Hof van beroep van Brussel 146 heeft een zekere
gematigdheid willen introduceren door te zeggen dat hoewel een verandering in de
jurisprudentie het toekennen van nieuwe conclusietermijnen verantwoordt, deze verandering
desalniettemin betrekking moet hebben op het geschil waarmee de rechter geadieerd is en
niet, zoals terzake het geval was, op een verzoek dat niet werd geformuleerd voor de eerste
rechter, noch in conclusies genomen in hoger beroep, binnen de oorspronkelijke
conclusietermijnen.
In de praktijk stelde zich subsidiair de vraag, in welke rechtstakken de nieuwe rechtspraak
zich kon doen voelen. MARY 147 maakt hierbij het onderscheid tussen de geschillen inzake
143 Bv. Pol. Huy 26 oktober 2004, RGAR 2005, 13947; Rb. Nijvel 16 november 2004, RGAR 2005, 13948; Arbh.
Luik 26 juli 2005, http://www.juridat.be; Arbh. Bergen 30 september 2005, http://www.juridat.be; Arbh. Luik 6
december 2005, http://www.juridat.be.
144 G. HERMANS, ‘De terugvorderbaarheid van advocatenkosten: een schets van de standpunten in rechtspraak
en rechtsleer’, in F. EVERS en P. LEFRANC, De verhaalbaarheid van de kosten van verdediging: en wat met de
toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier 25, Brugge, die Keure, 2005, 117; G. CLOSSET-MARCHAL en J.-
F. VAN DROOGHENBROECK, ‘La répétibilité des honoraires d’avocat à l’aune du droit judiciaire’, RGAR
2005, 13945, nr. 17.
145 Zie bv. Rb. Brussel 25 februari 2005, JLMB 2005, 699, met noot P. HENRY, ‘Répétibilité et secret
professionel: le noeud gordien’; Vgl. G.L. BALLON, ‘Over het zeer absolute karakter van het beroepsgeheim
van de advocaat’, AJT 1998-99, 67-70; ‘Recommandations en matière de répétibilité des honoraires d’avocat’,
JT 2004, 785-786.
146 Brussel 14 oktober 2004, Journ. Proc. 2004, 27.
147 G. MARY, ‘La répétibilité des frais et honoraires d’avocat’, JT 2007, 4.
45