“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis
“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis
“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
gekwalificeerd worden 465 . Toch vindt men ook hier de noodzakelijkheidsvereiste terug,<br />
hoewel net zoals in het hierboven geschetste Duitse model ook de mogelijkheid bestaat om<br />
nodeloos gemaakte kosten voor rekening <strong>van</strong> de partij te laten komen die deze kosten<br />
aanwendde 466 . Artikel 238 lid 1 N.B.W. daarenboven stipuleert de vergoeding die kan<br />
bekomen worden in het geval men zich niet laat vertegenwoordigen door een advocaat, bv. in<br />
kantongerechtszaken 467 . Ook hier bestaat dus reeds lange tijd een voldoening schaffend<br />
georganiseerd apparaat binnen het procesrecht, wat andermaal de hoogstaande kwaliteit <strong>van</strong><br />
het Nederlandse rechtssysteem in de verf zet.<br />
Frankrijk<br />
In Frankrijk kan de rechter de in het ongelijk gestelde partij krachtens artikel 700 ouveau<br />
Code de procédure civile veroordelen tot betaling <strong>van</strong> een bedrag ter vergoeding <strong>van</strong><br />
gemaakte kosten die niet behoren tot de gerechtskosten. De gerechtskosten (‘dépens’)<br />
waarvoor <strong>van</strong> oudsher een verhaal is toegekend, worden opgesomd in artikel 695 468 . Voor de<br />
overige kosten (‘frais irrépétibles’, waaronder ook het ereloon <strong>van</strong> de advocaat) kan de<br />
rechter cfr. artikel 700 rekening houden met de billijkheid of met de financiële situatie <strong>van</strong> de<br />
veroordeelde partij. Doordat de rechter kan rekening houden met de billijkheid, en mede door<br />
het feit dat hij zijn beslissing over zowel de toekenning als over het bedrag niet moet<br />
motiveren, kan gesteld worden dat dit systeem waarschijnlijk het meest vrijheid geeft aan de<br />
rechter om vrij te appreciëren 469 . Ook hier is het zo dat het systeem <strong>van</strong> de ‘frais irrépétibles’<br />
al <strong>van</strong> 1975 ingevoerd is en bijgevolg dus meer dan 30 jaar vroeger dan bij ons.<br />
163. Volledigheidshalve dient hier in het Europese luik ook gewezen worden op de small claims<br />
procedure. Voor een beknopte maar duidelijke uiteenzetting over het gegeven small claims procedure<br />
wordt verwezen naar VOET 470 . ‘Echter, voor zover de eiser in een Europese small claims procedure<br />
465 Waarbij dient opgemerkt te worden dat de term ‘proceskost’ eerder eng dient geïnterpreteerd te worden. Voor<br />
meer info over wat nu precies als buitengerechtelijke (en dus niet verhaalbare) kost moet worden aanzien, zie<br />
http://www.stichtingpiv.nl/Smartsite.shtml?id=279454&Parent=243589&Doc=243970; zie ook<br />
http://www.tuchtrechtspraak.nl/BUITENGERECHTELIJKE%20KOSTEN.pdf.<br />
466 Artikel 237 lid 1 N.B.W.<br />
467 B. DE TEMMERMAN, ‘Rechtsvergelijkende variaties op een heikel thema’, in F. EVERS en P. LEFRANC,<br />
De <strong>verhaalbaarheid</strong> <strong>van</strong> de kosten <strong>van</strong> verdediging: en wat met de toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier<br />
25, Brugge, die Keure, 2005, 51.<br />
468 B. DE TEMMERMAN, ‘Rechtsvergelijkende variaties op een heikel thema’, in F. EVERS en P. LEFRANC,<br />
De <strong>verhaalbaarheid</strong> <strong>van</strong> de kosten <strong>van</strong> verdediging: en wat met de toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier<br />
25, Brugge, die Keure, 2005, 22, met verwijzing in de voetnoten naar de meest essentiële commentaren op de<br />
termen dépens en frais irrépétibles.<br />
469 B. DE TEMMERMAN, ‘Rechtsvergelijkende variaties op een heikel thema’, in F. EVERS en P. LEFRANC,<br />
De <strong>verhaalbaarheid</strong> <strong>van</strong> de kosten <strong>van</strong> verdediging: en wat met de toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier<br />
25, Brugge, die Keure, 2005, 28.<br />
470 S. VOET, ‘Uniforme Europese small claims procedure op komst’, TIPR 2007, afl. 4, 72-85.<br />
125