“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

a.2 Disparate rechtspraak
67. In navolging van de rechtsleer hebben ook verschillende rechters gesteld dat het
beroepsgeheim er aan in de weg staat dat de kostenstaat wordt voorgelegd 209 . Anderen vonden
een raming naar billijkheid op zijn plaats door de afwezigheid van een officieel en bindend
tarief voor de begroting van de vergoeding 210 , of omwille van de zopas geschetste praktische
problemen bij de voorlegging van de kostenstaat 211 . Daarenboven waren er uitspraken die
stelden dat wanneer er forfaitaire sommen gevorderd worden (voor de advocatenkosten),
zonder opgave van de redenen die deze vorm van begroting rechtvaardigen, er een heropening
van de debatten is geboden om de partijen toe te laten hierover uitleg te verschaffen 212 . Naast
deze quasi zwart/wit uitspraken waren er echter ook verregaande beslissingen. Zo vond de
rechter in Luik dat de beoordeling van de vordering tot vergoeding van de verdedigingskosten
niet kon gedelegeerd worden en dat bijgevolg de commissie der erelonen van de Raad van de
Orde der advocaten niet ten prejudiciële titel kon gevat worden 213 . Daarentegen vond de
Rechtbank dat deze beoordeling afhankelijk was van de voorlegging van alle tussentijdse en
definitieve staten van kosten en honoraria en van alle bewijskrachtige stukken betreffende de
reeds gestorte provisies 214 . Daarenboven, aldus de arbeidsrechter te Brussel de dag erna, moet
ook het bewijs geleverd worden van de persoonlijke betaling van de rekening van de advocaat
door de partij die de vordering tot (terug)betaling wenst te verkrijgen 215 .
b. Te hanteren richtsnoeren
68. Wanneer dan effectief het gehele vraagstuk van de noodzakelijkheid zo goed als mogelijk
is opgeklaard, is de volgende vraag uiteraard die naar de kwantiteit van het terug te krijgen
bedrag. Bij het begroten van de toe te kennen som zal uiteraard rekening moeten gehouden
worden met verschillende criteria, doch welke, daar zijn rechtspraak en rechtsleer het niet
altijd over eens.
209 Zie bv. Rb. Nijvel 16 november 2004, RGAR 2005, 13948.
210 Kh. Hoei 16 maart 2005, JLMB 2005, 741 met noot P. HENRY.
211 Luik 14 december 2004, JLMB 2005, 686.
212 Rb. Luik 16 februari 2005, JLMB 2005, 696.
213 De rechtbank kan een zaak niet verzenden naar de balie, gezien de rechtbank enkel een zaak kan verzenden
naar een andere rechtbank, indien zij onbevoegd is, en de balie is geen rechtbank. De rechter kan enkel een
advies vragen waarmee hij uiteindelijk doet wat hij wil. Zie hiervoor Luik 5 februari 1999, JLMB 1999, 931 en
Gent 21 januari 2000, TWVR 2000, 146 met noot STEVENS. Recent werd dit gebruik echter zwaar onder vuur
genomen; zie hiervoor Vred. Sint-Gillis 9 maart 1999, JLMB 1999, 934 met noot BUYLLE; Vred. Sint-Gillis 14
juni 1999, T. Vred. 2001, 14; H. LAMON, De advocaat in de 21 ste eeuw: een ondernemer?, Orde van Advocaten
van Hasselt en Tongeren, 50; E. BREWAEYS, ‘De advocatuur in het geding’, Juristenkrant 2001, afl. 26, 10.
214 Rb. Luik 2 mei 2005, JT 2005, 378, met noot.
215 Arbrb. Brussel 3 mei 2005, JT 2005, 457.
59