“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

wanneer in een overeenkomst een forfaitair schadebeding is opgenomen bij niet-betaling van
de factuur, dit beding niet de schade omvat opgelopen door de advocatenkosten 274 . Het Hof
besliste dan ook dat de rechter in zijn vonnis de schadevergoeding slechts ex aequo et bono
kon begroten aangezien het ereloon en de kosten van de advocaat pas na een rechterlijke
uitspraak konden berekend worden (cfr. beroepsgeheim advocaat).
Men stelt aldus een duidelijk signaal naar de wetgever vast met de noodkreet om een
wetgevend initiatief, en dit omwille van de volgende tweestrijd;
-Ofwel liet de wetgever de rechter begaan met een zekere appreciatiebevoegdheid om ex
aequo et bono te oordelen over de schade.
-Ofwel moest de wetgever ingrijpen door te voorzien in barema’s met het risico dat men
hierdoor de bevoegdheid van de rechter zou uitgehold zien doordat deze niet meer in staat zou
zijn om rekening te houden met de situatie in concreto.
84. Een arrest van het Hof van beroep te Gent van 13 mei 2005 275 deed opnieuw het vuur
hoog oplaaien. Een koppel dat reeds begonnen was met bouwwerkzaamheden voor hun
nieuwe woning ziet zich geconfronteerd met een verzoek tot schorsing en vernietiging bij de
Raad van State door de buren, wegens een onwettig afgeleverde bouwvergunning. De Raad
van State geeft de buren gelijk, en het duurt uiteindelijk drie jaar vooraleer het koppel op
legitieme wijze de werkzaamheden kan verder zetten. Ter vergoeding van de schade,
opgelopen door deze vertraging, dagvaardt het koppel de stad H. voor het Hof van beroep te
Gent en vordert onder meer de som van de betaalde advocatenkosten. Het Hof oordeelt dat
hun advocaat zonder die fout inderdaad niet had moeten tussenkomen na de schorsing en/of
na de vernietiging van de bouwvergunning. Voorts besliste het Hof dat het koppel:
“(…) nuttig beroep heeft kunnen doen op de bijstand van hun advocaat met het oog op het
bekomen van een nieuwe bouwvergunning en aan de hand van de overgelegde stavingstukken
te deze duidelijk (is) dat dankzij deze tussenkomst de schade aanzienlijk beperkt werd; zo
werd onder meer voorkomen dat zij tot enige afbraak en/of belangrijke aanpassingswerken
zijn moeten overgaan”
274 Daarenboven zei het Hof dat de rechtsplegingsvergoedingen slechts een gedeelte van deze kosten dekken; zie
ook J. TRICOT en D. DESSARD, ‘Répétibilité: appréciation ex aequo et bono: un moindre mal?’, JLMB 2005,
691-692; Vgl. F. GLANSDORFF, ‘Répétibilité des honoraires: recommandations aux avocats à la suite de l’arrêt
de la Cour de Cassation du 2 septembre 2004’, La Tribune de l’O.B.F.G., december 2004, nr. 17.
275 Cass. 13 mei 2005, JW 2005, 1298-1312 met noot S. TACK, ‘Verhaalbaarheid verdedigingskosten’.
72