“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

een ongrondwettelijkheid in de wet op de verhaalbaarheid. Andermaal vangt de criticus van
de wet op de verhaalbaarheid dus bot.
a.3 arrest van 5 februari 2009
150. Twee weken na haar tweede duidelijke uitspraak, beslist het Grondwettelijk Hof 440
alweer over de twee volgende prejudiciële vragen. Een eerste handelt erover, dat voor het
bepalen van de RPV, enkel de hoofdvordering in aanmerking wordt genomen. De vraag werd
gesteld of er geen rekening moet worden gehouden met de tussenvorderingen, of
tegenvorderingen, en of de huidige situatie geen schending inhoudt van het grondwettelijke
beginsel van gelijkheid en non-discriminatie. Het Hof antwoordt dat niet zozeer de wet op de
verhaalbaarheid maar wel haar uitvoeringsbesluit in vraag wordt gesteld, maar dat zij daar,
zoals in het arrest van 21 januari, onbevoegd voor is. Verder antwoordt het Hof, in respons op
de tweede vraag, dat artikel 1022 Ger.W. de Grondwet niet schendt nu het aan een partij het
recht ontzegt om haar werkelijke kosten van juridische bijstand volledig te recupereren,
terwijl een partij van wie de schade bestaat uit andere elementen dan advocatenkosten, een
volledige vergoeding kan verkrijgen van de door haar gemaakte kosten. De redenering is dat
de juridische raadgevers niet te vergelijken zijn met technische bijstandverleners, zoals daar
bv. zijn deskundigen. Trouwens, de advocaat treedt doorgaans gedurende de hele procedure
op, terwijl het optreden van de technisch raadgever eerder gericht is, zoals hij advies moet
uitbrengen over een welbepaald aspect van het geschil 441 . Ook hier lijkt het Hof niet te raken
aan de wet op de verhaalbaarheid.
a.4 arrest van 12 februari 2009
151. Het volgende arrest, amper een week later 442 , handelt over de vraag tot vergelijking van
de categorie personen in een strafrechtelijke procedure waarin over de burgerlijke belangen
uitspraak is gedaan vóór 1 januari 2008 en de categorie personen in een vergelijkbaar geschil,
maar waarover uitspraak is gedaan na die datum; de kritiek gaat m.a.w. over het feit dat ten
aanzien van de tweede categorie van personen de nieuwe wetgeving mede van toepassing is
op hun zaak die nog voor de rechtbank hangende is. Maar, aldus het Hof:
440
GwH. 5 februari 2009, BS 20 maart 2009, 23536, JW 2009, afl. 199, 272 met noot A.
VANDERHAEGHEN, ‘Verhaalbaarheid advocatenkosten en kosten voor de bijstand van een technisch
adviseur’.
441
A. VANDERHAEGHEN, ‘Verhaalbaarheid advocatenkosten en kosten voor de bijstand van een technisch
adviseur’, JW 2009, afl. 199, 274.
442
GwH. 12 februari 2009, BS 3 april 2009, 25746.
115