“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

geëxponeerd naar fiscaalrechtelijke geschillen, betekent (althans volgens deze rechter) dan
ook dat er een handeling van de fiscale administratie moet zijn die gekwalificeerd kan worden
als miskennend m.b.t. de fiscale regelgeving of de beginselen van behoorlijk bestuur. Het
invoeren van een belastingreglement in strijd met de Grondwet wordt hier beschouwd als een
extracontractuele fout van de stad Luik, die bijgevolg wordt veroordeeld tot het vergoeden
van de schade, inbegrepen de honoraria van de advocaat van de belastingplichtige 292 .
96. Het is ongetwijfeld de vrederechter, en in diezelfde adem de politierechter, die van alle
magistraten in ons rechtstelsel, het dichtst bij de bevolking staat. Dit uit zich uiteraard ook in
de niet bij te houden toevloed van gerechtelijke uitspraken die dagelijks de reeds rijkelijk
gespijsde rechtspraak voeden. Echter, door het vrijwel onbeduidend karakter die deze
uitspraken, althans in deze materie, hebben, wordt hier maar rekening gehouden met de
enkele vonnissen die wél degelijk opgemerkt werden.
97. In navolging van het hierboven reeds aangehaalde vonnis van de Rechtbank van
Koophandel van Turnhout van 27 september 2004, oordeelde de Politierechtbank te Hoei 293
dat het principe van de verhaalbaarheid van de kosten en erelonen zonder onderscheid
diende toegepast te worden in contractuele zowel als in quasi-delictuele aangelegenheden,
vermits in beide gevallen de schade integraal moet worden vergoed. De politierechter
oordeelde in deze dat het beroep op een advocaat niet alleen noodzakelijk was omwille van de
complexiteit van de materie maar ook omwille van het feit dat de benadeelde zich moeilijk
kon uitdrukken in het Frans.
98. De vrederechter van Doornik 294 daarentegen stond eerder terughoudend tegenover 2
september 2004. In zijn vonnis wordt gezegd dat net zoals voor verbintenissen die alleen
betrekking hebben op het betalen van een bepaalde geldsom, de schadevergoeding wegens
vertraging in de uitvoering nooit in iets anders bestaat dan in de wettelijke interest, en er ook
geen schadevergoeding kan worden toegekend tot compensatie van de kosten van de advocaat
die in rechte de betaling heeft gevorderd.
292 Zie evenwel contra: Rb. Bergen 19 april 2005, AFT 2005, 27.
293 Pol. Hoei 26 oktober 2004, RGAR 2005, 13947.
294 Vred. Doornik 2 november 2004, JLMB 2005, 712-713.
77