“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

de wanorde die zij vaststelden aan hun woning en de moeilijk aantoonbare aard, was de
bijstand van een advocaat om hun belangen in rechte te verdedigen onontbeerlijk.
Gezien de complexiteit van deze zaak, is het wettelijke forfait van de
rechtsplegingsvergoeding in casu overduidelijk ontoereikend. Een bedrag erelonen en kosten
dat de rechtsplegingsvergoeding overschrijdt moet worden erkend als een onderdeel van de
door eisers geleden schade dat in noodzakelijk verband staat met de fouten begaan door de
verweerders. (…) De kosten van de technisch raadsman vormen in concreto en gedeeltelijk
een onderdeel van de schade in de mate dat zij onontbeerlijk waren tijdens het gerechtelijk
deskundigenonderzoek (…)”
In diezelfde zin als bovenstaand arrest van het Hof van beroep van Luik, oordeelde het Hof
van beroep te Brussel op 16 januari 2003 82 . Teruggrijpend naar wat in de inleiding van dit
schrijven werd vermeld, oordeelt het Brusselse Hof, zich beroepend op artikel 6 EVRM en
aldus rekening houdend met de gelijkheid van wapens in het kader van het toegang tot het
gerecht. Deze gelijkheid wordt in die mate voorgesteld dat de kosten zoals de erelonen van de
‘technische adviseurs’ (lees in casu geneesheren), gemaakt door procespartijen met het oog op
het verkrijgen van onmisbare bijstand bij de bescherming van hun rechten in technische
aangelegenheden deel uitmaken van de toe te kennen schadevergoeding. Met verwijzing naar
VELU 83 wordt dit geplaatst in het licht van de tegenpartij die in casu over hoog
gespecialiseerde diensten beschikte waar de ‘modale’ procespartij weinig tegen in te brengen
heeft. In haar motivering stelt het Hof de ‘technisch adviseurs’ quasi gelijk met de advocaten:
“Selon la doctrine la plus récente ce principe ne peut justifier la répétibilité de certains frais,
tels des honoraires d’avocat ou des frais de conseil technique que dans le cas de litiges
opposant le justiciable à un adversaire disposant de services hautement spécialisés et pour
lequel l’assistance d’un avocat ou d’un conseil technique est donc, dans une certaine mesure,
superflue (...).”
c. Hof van Cassatie
25. Het meest toonaangevende rechtscollege van ons land is zonder twijfel het Hof van
Cassatie. Rechtscolleges van allerhande niveaus zijn quasi allen geneigd de uitspraken van het
Hof, zonder zich hierbij veel vragen te stellen, gewoon te volgen. Bijgevolg is het niet
ondenkbaar dat hieruit gevaarlijke situaties kunnen ontstaan. Ook in ons geval is de
rechtspraak van dit Hof cruciaal en baanbrekend geweest voor de huidige situatie. Om de
overzichtelijkheid van het kluwen aan uitspraken te behouden zal ik de summa divisio
hanteren naargelang de geschillen buitencontractuele dan wel contractuele aansprakelijkheid
beogen.
82 Brussel 16 januari 2003, JLMB 2003, afl. 19, 832.
83 S. VELU, ‘La “non-répétibilité” des frais et honoraires de conseils est-elle compatible avec les exigences du
droit d’accès à un tribunal?’ in Liber Amicorum Lucien Simont, Brussel, Bruylant, 2002, 224.
27