“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

99. De vrederechter van Brugge besliste daarenboven dat de kosten en het ereloon van een
advocaat in een relatief eenvoudige zaak geen noodzakelijk karakter hadden en dat zij niet
verhaalbaar waren op de tegenpartij, zelfs indien het proces onvermijdelijk was 295 .
100. Een uitvoerig gemotiveerd doch afwijzend vonnis is terug te vinden in de rechtspraak
van de Politierechtbank te Brugge 296 . Bij de afhandeling van de burgerlijke belangen van een
verkeersongeval stelt de rechter onder meer het volgende:
“Naar het oordeel van de rechtbank zijn de advocatenkosten die eiseres betaalt niet te aanzien
als een (bijkomende) schade die voor haar is voortgevloeid uit het verkeersongeval waarvan
zij het slachtoffer is geworden, maar moeten zij beschouwd worden als gerechtskosten, die in
de huidige stand van de Belgische wetgeving niet recupereerbaar zijn (…).
Bovendien (…) dat in casu het in rechte treden van eiseres zelf niet werd veroorzaakt door de
inbreuk op het verkeersreglement die door verweerder werd begaan, maar wel door de
weigering van verweerder om spontaan te betalen. Al maakt de inbreuk op het
verkeersreglement een fout uit, de weigering om spontaan te betalen is dat niet noodzakelijk.
De advocatenkosten van eiseres kunnen in deze redenering enkel aanzien worden als een
schade die door verweerder moet vergoed worden indien men aanvaardt dat verweerder zich
op een tergende en roekeloze wijze heeft gedragen door de procedure uit te putten.” 297
101. Eind december van datzelfde jaar laat ook het Vredegerecht te Gent 298 van zich horen in
dezelfde zin.
102. Een laatste opvallend vonnis dateert van april 2006 299 . De vrederechter te Brugge werkt
het vereiste van ‘noodzakelijkheid’ verder uit:
“Dat verder de raadpleging van een advocaat in casu niet werd veroorzaakt door een juridische
noodzaak maar wel door een zakelijke noodzaak tot invordering;
Dat aldus geen band van noodzakelijkheid gebleken is (…);
Dat overigens de vordering steunt op een verkeerde lectuur van het arrest dat advocatenkosten
afwees als verhaalbare gerechtskosten, en slechts occasioneel kwalificeerde als vergoedbare
schade om cassatietechnische redenen.”
Eerst en vooral vindt hier dus andermaal een ‘verenging’ van het toepassingsgebied plaats, die
wordt gecreëerd door de lagere rechtbank. Het gemaakte onderscheid tussen juridische en
zakelijke oorzaak zou herleid kunnen worden tot het relatieve pleitmonopolie waar we in
295 Vred. Brugge 14 februari 2005, TGR-TWVR 2005, 185.
296 Pol. Brugge 15 maart 2005, onuitgegeven; Pol. Brugge 4 april 2005, onuitgegeven.
297 Zie in diezelfde zin P. VAN ORSHOVEN, ‘The loser’s standing small?’, Juristenkrant 2004, 8. Vgl. Pol.
Brugge 21 maart 2005, onuitgegeven.
298 Vred. Gent 22 december 2005, onuitgegeven.
299 Vred. Brugge 20 april 2006, onuitgegeven.
78