“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

de omvang van de dekking bepalen en overeenkomen 241 . De verzekeraar kon probleemloos
een nieuw tarief bepalen of nieuwe voorwaarden opstellen voor de nieuw af te sluiten BA-
producten 242 . Bij de lopende polissen echter diende rekening gehouden te worden met de
specifieke regels inzake tariefwijziging 243 maar ook met de algemene regels van het
verbintenissenrecht voor de wijziging van contractsvoorwaarden 244 . ZEGERS en COLLE
merken op dat het echter niet onbelangrijk is hierbij voor ogen te houden dat de verzekeraar
alleen tot vergoeding gehouden is binnen de perken van de binnen de polis overeengekomen
grenzen. Erelonen en kosten van advocaten en deskundigen daarentegen, dienen in beginsel
integraal te worden vergoed, voor zover zij gemaakt zijn door of met de toestemming van de
verzekeraar. (art. 82, lid 2 en 3 van de wet van 25 juni 1992) 245 Dit betekende dan ook dat de
maximumgrens bepaald in de polis al sneller werd bereikt door het opslorpen van een groter
deel door de rekening van de advocaat. Bij het niet aanpassen van de premies (en polissen),
groeide de dreiging dan ook dat in de jaren die kwamen, een gedeelte van de aan de
benadeelde verschuldigde vergoeding zelf moest ten laste genomen worden.
a.2 Rechtsbijstandverzekeraar
75. De rechtsbijstandverzekeraars daarentegen ondervonden minder tegenwind bij de
implicatie van de nieuwe rechtspraak. Het wezenlijke voorwerp van dit soort verzekering is
het bijstaan van een verzekerde in een gerechtelijke procedure door de vertegenwoordiging
van de verzekerde door een advocaat te verzekeren. De kosten die gemaakt werden konden nu
immers wél teruggevorderd worden van de aansprakelijke derde 246 , op grond van de
wettelijke subrogatie 247 voorzien in artikel 41 Landverzekeringsovereenkomstwet (voor 2004
waren erelonen niet verhaalbaar en kon dus ook geen subrogatie plaatsvinden):
241 M. FONTAINE, Verzekeringsrecht, Brussel, Larcier, 1999, nr. 287.
242 P. COLLE en S. ZEGERS, ‘De terugvorderbaarheid van de erelonen van advocaten en verzekeringen’,
Tijdschrift voor Verzekeringen 2006, afl. 354, 43.
243 Zie art. 12 K.B. van 22 februari 1991 houdende algemeen reglement betreffende de controle op de
verzekeringsondernemingen en zie ook art. 15 van de modelovereenkomst in bijlage bij het K.B. van 14
december 1992 betreffende de modelovereenkomst voor de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake
motorrijtuigen.
244 P. COLLE en S. ZEGERS, ‘De terugvorderbaarheid van de erelonen van advocaten en verzekeringen’,
Tijdschrift voor Verzekeringen 2006, afl. 354, 43.
245 Of, ingeval van belangenconflict dat niet te wijten is aan de verzekerde, voor zover de kosten niet onredelijk
zijn gemaakt (art. 82, lid 3 in fine wet van 25 juni 1992).
246 P. COLLE en S. ZEGERS, ‘De terugvorderbaarheid van de erelonen van advocaten en verzekeringen’,
Tijdschrift voor Verzekeringen 2006, afl. 354, 44.
247 De subrogatie kan enkel plaatsvinden voor zover er een verzekeringscontract is en het risico in de
verzekeringswaarborg is begrepen. Zie hierover o.a. P. VAN OMMESLAGHE, ‘Le paiement avec subrogation
et le droit des assurances’, in Mélanges Philippe Gerard, Brussel, Bruylant, 2002, 111-112; J.L. FAGNART, ‘La
subrogation de l’assureur ayant payé un sinistre non couvert’, RCJB 1993, 591-593.
65