“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

echtsplegingsvergoedingen (die dan meer zouden zijn dan de vergoeding voor louter
materiële akten) 339 .
“De OVB pleit voor een eenvoudig en doorzichtig systeem, dat de rechtzoekende de
mogelijkheid geeft om op voorhand deze kost (of het te verwachten terugvorderbaar
bedrag) juist te kunnen inschatten.(…)
Er moet immers vermeden worden dat de discussie over de verhaalbaarheid van het
ereloon leidt tot een proces in het proces en als gevolg daarvan voor een bijkomende
vertraging in de afhandeling zorgt.” 340
De OVB neemt dus duidelijk standpunt in door haar mening te uiten dat de rechterlijke
tussenkomst volgens haar in deze zo veel als mogelijk dient geminimaliseerd te worden (waar
de OBFG duidelijk tegenstander was van dit idee); een play in the play situatie moet ten allen
tijde vermeden worden. Enkel moet het mogelijk zijn om bij bijzondere omstandigheden
(‘met name wanneer de toepassing van de normale rechtsplegingsvergoeding tot een
‘kennelijk onredelijke situatie’ zou leiden 341 ), de rechter toe te laten de basisvergoeding hetzij
te halveren, hetzij te verdubbelen. De OVB wou met haar voorstel zoveel mogelijk aansluiten
bij een ‘bestaand en voor de rechtspractici gekend systeem’, en liefst zo snel mogelijk.
Waarom dan toch vastklampen aan een reeds van kracht zijnde methode? De OVB kon zich
wel degelijk vinden in de toenmalige situatie waarbij de partij, die zich door een advocaat had
laten bijstaan, een rechtsplegingsvergoeding kon worden toegewezen door de rechter. Zij
vond daarentegen wel dat deze vergoedingen ruimschoots ontoereikend waren en dat de
criteria aan de hand waarvan deze vergoedingen werden toegekend, in bepaalde gevallen
geenszins aangepast waren. Haar voorstel moest ertoe bijdragen dat een procespartij een
substantieel aandeel kon terugvorderen van de kostprijs van zijn of haar advocaat, zonder dat
het noodzakelijkerwijze om een integrale vergoeding ging 342 .
339 H. LAMON, ‘De terugvorderbaarheid van advocatenkosten: een beleidsmatig pleidooi voor een wetgevend
initiatief’, in F. EVERS en P. LEFRANC, De verhaalbaarheid van de kosten van verdediging: en wat met de
toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier 25, Brugge, die Keure, 2005, 125.
340 H. LAMON, ‘De terugvorderbaarheid van advocatenkosten: een beleidsmatig pleidooi voor een wetgevend
initiatief’, in F. EVERS en P. LEFRANC, De verhaalbaarheid van de kosten van verdediging: en wat met de
toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier 25, Brugge, die Keure, 2005, 125-126.
341 H. LAMON, ‘De terugvorderbaarheid van advocatenkosten: een beleidsmatig pleidooi voor een wetgevend
initiatief’, in F. EVERS en P. LEFRANC, De verhaalbaarheid van de kosten van verdediging: en wat met de
toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier 25, Brugge, die Keure, 2005, 126.
342 H. LAMON, ‘De terugvorderbaarheid van advocatenkosten: een beleidsmatig pleidooi voor een wetgevend
initiatief’, in F. EVERS en P. LEFRANC, De verhaalbaarheid van de kosten van verdediging: en wat met de
toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier 25, Brugge, die Keure, 2005, 128.
89