“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

wordt dat het complexe rechtsstelsel met de talloze procedureregelen impliceert dat de
procedurele tussenkomst van een advocaat quasi automatisch een ‘noodzakelijk’ karakter
bezit, is het aan de rechter om eerder rekening te houden met de aard en de complexiteit van
het geschil en, evenwel in mindere mate, ja zelfs met de houding van de tegenpartij. Dit
laatste moet dan gezien worden in het licht van de vlotte procesvoortgang: eenvoudige
conclusies, snelle instaatstelling, geen dilatoire kunstgrepen, etc…
92. Op 25 januari 2005 werden twee niet onbelangrijke uitspraken verricht op verscheidene
plaatsen in ons land. Eerst en vooral stelt de rechter in Brussel 287 dat (zoals hier boven reeds
vermeld) het beroepsgeheim wel speelt voor de advocaat, maar dat dit niet het geval is voor
de client, wil hij zijn gemaakte kosten voor de advocaat en diens ereloon terugvorderen.
Opdat de rechter dus in staat zou zijn om deze vordering gegrond te verklaren, moet de client
de staat voorleggen aan de rechter.
93. Daarnaast doet de Rechtbank te Luik 288 , zetelend in kort geding uitspraak over diezelfde
vordering tot (terug)betaling van de advocatenkosten en stelt dat het niet aan de
kortgedingrechter is om zich over de grond van deze vordering uit te laten.
94. Een latere 289 opmerkelijke uitspraak komt wederom uit het Franstalige kamp, m.n. van de
Rechtbank van Hoei 290 . De rechtbank, die vaststelt dat er geen officieel bindend tarief bestaat,
beslist dat het bedrag van de kosten en erelonen (kosten die in oorzakelijk verband staan met
de fout van de andere partij) van de advocaat van één van de partijen, slechts ex aequo et bono
kan begroot worden. In dit geval beslist de rechter tot toekenning van een vergoeding ten
belope van 10 % van de waarde van de hoofdeis; deze vergoeding, aldus de rechter, omvat de
rechtsplegingsvergoedingen die geacht worden de advocaat te vergoeden voor de door hem
verrichte materiële handelingen.
95. Een verregaand vonnis van een rechter in Luik dateert van 9 juni 2005 291 en besluit cfr.
het septemberarrest tot toepassing van de geldende cassatierechtspraak in het fiscaal recht. De
theorie van ‘de schade vergoeden die veroorzaakt is door een buitencontractuele fout’
287
Rb. Brussel 25 februari 2005, JT 2005, 381; P. HENRY, ‘Répétibilité et secret professionel: le noeud
gordien’, JLMB 2005, 699.
288
Rb. Luik 25 februari 2005, JLMB 2005, 710.
289
Zoals gezegd is het niet de bedoeling om hier een exhaustieve lijst van rechterlijke uitspraken te bespreken.
Voor meerdere opvallende uitspraken hieromtrent, zie o.m.: Rb. Hasselt 15 december 2004, Limb. Rechtsl. 2005,
131; Rb. Luik 16 februari 2005, JLMB 2005, 696; Rb. Luik 2 mei 2005, JT 2005, 378; Arbrb. Brussel 3 mei
2005, JT 2005, 457; Rb. Brugge 11 mei 2005, TGR-TWVR 2005, 173.
290
Kh. Hoei 16 maart 2005, JLMB 2005, 741, met noot P. HENRY, ‘Retard de paiement dans les transactions
commerciales: l’enfer est pavé de bonnes intentions’.
291
Rb. Luik 9 juni 2005, JW 2006, 78-80.
76