“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

§ 3 De rechtsplegingsvergoeding in de verscheidene rechtstakken 392
a. In het burgerlijk recht
130. In de brede waaier van het burgerlijk recht wordt geen onderscheid gemaakt naar niveau
of aanleg; de nieuwe rechtsplegingsvergoeding wordt toegepast op alle burgerlijke
procedures, met uitzondering van de procedure voor het Hof van Cassatie 393 .
b. In het strafrecht
131. Zoals hier eerder werd vermeld, werd de oude regeling niet toegepast in strafzaken.
GLANSDORFF echter opperde dat een toepassing in het strafrecht ook moest kunnen in het
voordeel van de burgerlijke partijen 394 . Ook de wetgever had een dergelijke bedoeling voor
ogen:
“(…) het meer conform te zijn met de principes van gelijkheid en non-discriminatie
dat men de rechtsonderhorigen die het herstel vragen van een schade voor een
burgerlijke en een strafrechtelijke jurisdictie op gelijke voet zou behandelen (…)” 395
Het nieuwe systeem geldt trouwens voor zowel de correctionele rechtbanken als voor de
hoven van beroep 396 .
Behalve het geval waar de eis door de burgerlijke partij op rechtstreekse dagvaarding werd
aanhangig gemaakt voor de strafrechter, maar deze afgewezen werd; of het geval waar de
raadkamer of de KI beslist dat er geen reden is tot doorverwijzing naar een vonnisgerecht
392 Zie voor meer informatie hieromtrent de volgende bijdrage: I. SAMOY en V. SAGAERT, ‘De
wetsvoorstellen inzake de verhaalbaarheid van erelonen van de advocaat: oproep om de Wet
Betalingsachterstand niet uit het oog te verliezen’, RW 2006-07, afl. 27, 1137-1139.
393 Het Hof begroot zelf de kosten van de rechtspleging in cassatie en legt deze ten laste van de partij wier
vordering wordt afgewezen, behalve in de gevallen bedoeld in artikel 1017 Ger.W. (artikel 1111 Ger.W.). zie I.
SAMOY en V. SAGAERT, ‘De wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van kosten en erelonen
van een advocaat’, RW 2007-08, 693.
394 F. GLANSDORFF, ‘Répétibilité des honoraires. Recommandation aux avocats à la suite de l’arrêt de la Cour
de Cassation du 2 septembre 2004’, JT 2004, 786; zie ook F. VAN HENDE, ‘Verhaalbaarheid van kosten van
juridische bijstand in strafzaken’, in F. EVERS en P. LEFRANC, De verhaalbaarheid van de kosten van
verdediging: en wat met de toegang tot de rechter?, Tegenspraak Cahier 25, Brugge, die Keure, 2005, 151-155.
395 Amendementen op het wetsvoorstel betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en kosten verbonden aan
de bijstand van een advocaat, Parl. St. Senaat 2006-07, nr. 3-1686/4, 8,
http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPub.html&COLL=S&LEG=3&NR=1686&VOLGNR=4
&LANG=nl.
396 Gezien de aard van de procedure voor het Hof van Assisen, is het normaal dat de burgerlijke partij nooit tot
de betaling van een RPV gehouden kan worden (zie Parl. St. Senaat 2006-07, nr. 3-1686/5, 33). Wat betreft de
burgerlijke rechtsvordering die voor een politierechtbank wordt ingeleid, maakt het artikel 162bis Sv. het gehele
systeem inzake verhaalbaarheid ook in deze procedure van toepassing.
103