“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

De rechtsplegingsvergoeding dekt alleen de materiële handelingen (en niet de intellectuele
prestaties) die door de advocaten worden verricht in de loop van de procedure (Arbitragehof,
14 oktober 1999 (nr. 113/99).” 320
Het advies van de Raad van State, enkele maanden later 321 , is echter niet mals voor het
voorgenomen voorstel. Enerzijds haalt zij aan dat het voorstel geenszins rechtvaardigt
waarom het niet in een regeling voorziet voor strafrechtelijke rechtbanken, de administratieve
rechtscolleges, de Raad van State en het Grondwettelijk Hof (toen nog Arbitragehof); op zijn
minst moet het wetsvoorstel rechtvaardigen waarom het niet in een situatie moet voorzien die
voldoet aan de eisen van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet. Daarnaast merkt ook de
Raad van State op, net zoals het amendement van CHEFFERT en DEFRAIGNE, dat het
‘kostenbegrip’ waarvan wordt uitgegaan, niet allesomvattend is:
“Aangezien het voorstel alleen betrekking heeft op de erelonen en kosten van advocaten, blijft
de rechtspraak die voortvloeit uit het arrest van het Hof van Cassatie van 2 september 2004
gelden voor de andere kosten dan die welke verbonden zijn aan het optreden van een advocaat,
inzonderheid voor de kosten en erelonen van technisch adviseurs.” 322
Verder maakt de Raad van State ook de opmerking dat in het voorstel niets voorzien is m.b.t.
de samenhang met artikel 6 van de wet op de betalingsachterstand.
Daarnaast, meer specifiek wat betreft het voorgesteld artikel 1022 Ger.W. (dat bepaalt dat de
rechtsplegingsvergoeding een forfaitaire tegemoetkoming is in de erelonen en kosten
verbonden aan de bijstand van een advocaat), maakt de Raad van State de bemerking dat er
‘moet gepreciseerd worden dat die [rechtsplegings]vergoeding verschuldigd is door de partij
die in het ongelijk is gesteld’. 323
320 Wetsvoorstel betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en kosten verbonden aan de bijstand van een
advocaat, Parl. St. Senaat 2005-06, nr. 3-1686/1,
http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPub.html&COLL=S&LEG=3&NR=1686&VOLGNR=1
&LANG=nl.
321 Adv.RvS 40.531/2 bij het wetsvoorstel betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en kosten verbonden
aan de bijstand van een advocaat, Parl. St. Senaat 2006-07, nr. 3-1686/3,
http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPub.html&COLL=S&LEG=3&NR=1686&VOLGNR=3
&LANG=nl.
322 Artikel 2, nr. 2 Adv.RvS 40.531/2 bij het wetsvoorstel betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en
kosten verbonden aan de bijstand van een advocaat, Parl. St. Senaat 2006-07, nr. 3-1686/3,
http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPub.html&COLL=S&LEG=3&NR=1686&VOLGNR=3
&LANG=nl.
323 Artikel 5, nr. 1 Adv.RvS 40.531/2 bij het wetsvoorstel betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en
kosten verbonden aan de bijstand van een advocaat, Parl. St. Senaat 2006-07, nr. 3-1686/3,
http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPub.html&COLL=S&LEG=3&NR=1686&VOLGNR=3
&LANG=nl; Daarnaast merkt de Raad van State op dat er een discrepantie is tussen het laatste lid van het
voorgestelde artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, dat bepaalt dat de rechter, zelfs ambtshalve, de
basisbedragen zoals bedoeld in het lid daarvoor kan verlagen, wanneer de toepassing ervan tot een kennelijk
onredelijke situatie zou leiden, en de toelichting bij het voorstel, waarin die verlaging beperkt wordt tot de
halvering van de basisbedragen.
86