“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

§ 3 Problemen bij het toepassen van de rechtspraak
a. Problemen voor de verzekeraar
73. In ieder geval liepen de verzekeraars van hun kant het risico dat zij ook de
verdedigingskosten van de tegenpartij mochten vergoeden, voor zover zij weigerden een
bepaald schadegeval te vergoeden en indien zij later door de rechtbank werden veroordeeld
om toch dekking te verlenen, zij het ook de verdedigingskosten van de tegenpartij moesten
vergoeden 237 .
Het is inderdaad een logische gevolgtrekking te veronderstellen dat het septemberarrest
inhoudt dat een verzekeraar gehouden kon worden de advocatenkosten terug te betalen onder
de mom van schadevergoeding wegens zijn dekkingsweigering.
In dit algemene deel inzake verzekeringen is het wenselijk hier reeds een uitspraak aan te
halen van de Politierechtbank te Brugge 238 . De politierechter werd hier geconfronteerd met
een banaal verkeersongeluk waarbij een wagen van IVECO een lichte aanrijding begaat met
een gevel van een huis te Knokke. Verwijzend naar de rechtsverhouding tussen de twee
procespartijen (zie ook supra), maakt de rechter opmerkelijk veel tijd vrij in het vonnis om de
gehele stand van zaken inzake de verhaalbaarheid van de advocatenrekening uit de doeken te
doen. Toegepast op de voorliggende casus, vindt de rechter echter dat de schade die de
verzekeraar van het slachtoffer, gesubrogeerd in de rechten van de verzekerde, aanhaalt (o.a.
de advocatenrekening) niet verhaalbaar is:
“Die uitgave kan naar het oordeel van de Rechtbank onmogelijk aanzien worden als een
schade die een gevolg is van het ongeval, en die in causaal verband staat met het ongeval. Het
is integendeel een uitgave die voortvloeit uit de verzekeringsovereenkomst die eiseres met
haar verzekerde heeft gesloten. In die overeenkomst verbindt eiseres er zich immers toe
bepaalde schade van haar verzekerde te vergoeden en zij bouwt voor haarzelf de mogelijkheid
in om datgene wat zij betaalt aan haar verzekerde te verhalen op de aansprakelijke derde. Op
het ogenblik waarop zij de overeenkomst afsluit weet zij dat zij gebeurlijk bepaalde kosten zal
hebben om haar uitgaven te kunnen recupereren. Er mag vanuit gegaan worden dat zij dit
risico in acht neemt bij het bepalen van de premie die zij aan haar verzekerden aanrekent. Als
dit risico zich voor haar concretiseert dan kan zij niét zeggen dat zij een schade lijdt die een
gevolg is van het ongeval. (…) Of anders gezegd: het gaat (a) niet om een schade die in
causaal verband staat met het ongeval en het gaat (b) om een uitgave die al bij voorbaat
237 P. COLLE en S. ZEGERS, ‘De terugvorderbaarheid van de erelonen van advocaten en verzekeringen’,
Tijdschrift voor Verzekeringen 2006, afl. 354, 41; zie voor een beslissing waarbij een rechtsbijstandsverzekeraar,
bij wijze van schadevergoeding voor contractuele aansprakelijkheid (miskenning wettelijke en contractuele
plichten), reeds werd veroordeeld tot betaling van de kosten en erelonen van de advocaat die werden gemaakt
om de verzekeraar te dwingen tussen te komen: Luik 14 november 2000, RGAR 2004, 13816.
238 Pol. Brugge 21 maart 2005, TGR-TWVR 2005, afl. 3, 180.
63