“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

ecouvrement pertinents, et donc pas seulement des frais d’avocat’ 411 . De minister van justitie
zag nochtans geen problemen:
“De voorliggende bepalingen (zijn) volgens de minister van justitie verenigbaar met
die welke werden ingevoerd bij de wet van 2 augustus 2002 betreffende de bestrijding
van de betalingsachterstand bij handelstransacties, aangezien de hier besproken
procedurevergoedingen zullen overeenstemmen met de algemene regeling die in
voormelde wet zit vervat. De eveneens in die wet opgenomen bijzondere regeling
behandelt een ander aspect, te weten de vergoeding van de werkelijk geleden schade,
waarvan de tenuitvoerlegging een koninklijk besluit vereist dat moet worden
uitgewerkt door de voor economie bevoegde minister.” 412
Geen graten dus voor de minister van justitie die de beide vergoedingen op dezelfde sokkel
plaatst; rechtspraak moet nog uitwijzen of hier betwisting zal rond ontstaan.
Concreet betekent dit alles dus dat de rechter in het raam van een geschil waarop de Wet
Betalingsachterstand Handelstransacties van toepassing is, ‘op onaantastbare wijze zal blijven
oordelen over de vraag in welke mate de kosten en erelonen van de advocaat verhaalbaar zijn
op de verliezende partij. Hij zal daarbij rekening moeten houden met de vier vage criteria: de
invorderingskosten moeten redelijk zijn, relevant, transparant, en in verhouding tot de schuld
in kwestie staan 413 ’.
§ 4 De nieuwe RPV en juridische tweedelijnsbijstand
137. Bijzondere aandacht wordt gevraagd van de rechter, wanneer hij geconfronteerd wordt
met een zaak in het kader van de juridische tweedelijnsbijstand. Het zou uiteraard niet
rechtvaardig zijn mocht de rechtszoekende, die geniet van juridische tweedelijnsbijstand, een
RPV kunnen bekomen, aangezien hij (quasi) geen kosten heeft gemaakt. ‘Daarom schrijft de
wet voor dat de advocaat in het kader van de juridische tweedelijnsbijstand de aan zijn cliënt
toegekende rechtsplegingsvergoeding ‘int’ (nieuwe § 2 lid 1 van art. 508/19 Ger. W. – art. 2
Wet Verhaalbaarheid Honoraria) en daarvan melding maakt in het verslag dat hij aan het
bureau voor juridische bijstand moet overmaken (toevoeging in art. 508/19 Ger. W. – art. 2
411
J.-F. VAN DROOGHENBROECK en B. DE CONINCK, ‘La loi du 21 avril 2007 sur la répétibilité des frais
et honoraires d’avocat’, JT 2008, afl. 6295, 52.
412
H. LAMON, ‘Verhaalbaarheid advocatenkosten. Wet van 21 april 2007’, JW 2007, afl. 163, 442.
413
I. SAMOY en V. SAGAERT, ‘De wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van kosten en
erelonen van een advocaat’, RW 2007-08, 693.
107