“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

minstens gedeeltelijk – te betalen’ 387 . ‘Het is (bijgevolg) niet geheel duidelijk of de wil van de
wetgever nu impliceert dat de rechter zijn aanpassingsbevoegdheid op grond van artikel 1022
Ger. W. kan cumuleren met zijn matigingsbevoegdheid op grond van artikel 1153 B.W. Het
kan niet de bedoeling zijn dat de rechter door toepassing van beide principes tot een
cumulatieve herleiding zou kunnen beslissen.’ 388
b.4 het kennelijk onredelijk karakter
129. Ongetwijfeld zal het criterium van ‘het kennelijk onredelijk karakter’ voor de meeste
betwisting zorgen, want wat is überhaupt ‘kennelijk onredelijk’?
In de voorbereidende werken was er reeds sprake van een verwijzing naar de billijkheid, maar
deze piste werd terug verlaten. Het uiteindelijk begrip dient minder ruim gezien te worden 389 .
De OVB, hoewel de OBGF voorstander was van het begrip billijkheid, wou hier ten allen
prijze vermijden dat de term ‘billijkheid’ werd gehanteerd 390 .
LAMON werpt op dat het begrip ‘kennelijk onredelijk karakter van de situatie’ betekent dat
iedere verwijzing naar de onredelijke ‘houding’ van personen uitgesloten dient te worden 391 .
387
I. SAMOY en V. SAGAERT, ‘De wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van kosten en
erelonen van een advocaat’, RW 2007-08, 688.
388
H. LAMON, ‘Verhaalbaarheid advocatenkosten. Wet van 21 april 2007’, JW 2007, afl. 163, 439.
389
H. LAMON, ‘Verhaalbaarheid advocatenkosten. Wet van 21 april 2007’, JW 2007, afl. 163, 440.
390
In de ogen van de OVB gaf het begrip ‘kennelijk onredelijke situatie’ beter aan dat de
herleidingsbevoegdheid van de rechter specifiek is aan deze wet en niet kadert in algemene (en vage)
billijkheidsmotieven. (H. LAMON, ‘Verhaalbaarheid advocatenkosten. Wet van 21 april 2007’, JW 2007, afl.
163, 439). ‘Hoewel de term [kennelijk onredelijk] niet zou mogen worden gelijkgesteld met de billijkheid, kan
toch inspiratie uit het Franse recht worden gehaald. Overeenkomstig artikel 700 ouveau Code de procédure
civile kan de rechter de in het ongelijk gestelde partij tot een bedrag veroordelen voor de gemaakte kosten die
niet behoren tot de kosten opgesomd in artikel 695 van dat zelfde wetboek. Deze kosten worden trouwens ‘frais
irrépétibles’ genoemd wat een contradictio in terminis is omdat artikel 700 Ger.W. in een eventuele vergoeding
van deze ‘frais irrépétibles’ voorziet. De billijkheid blijkt daar een rol te spelen in drie gevallen: 1) situaties waar
de voorwaarden voor procesrechtsmisbruik niet vervuld zijn maar die toch benaderen; 2) situaties waarin de
beide partijen deels in het gelijk en deels in het ongelijk worden gesteld en 3) situaties waarin de economische
toestand van de partijen erg uiteenlopend is. (M. DEFOSSEZ, ‘Dépens’, in Juris-classeur de procédure civile,
Parijs, Editions du Juris-classeur, 2003, nr. 40)’, I. SAMOY en V. SAGAERT, ‘De wet van 21 april 2007
betreffende de verhaalbaarheid van kosten en erelonen van een advocaat’, RW 2007-08, 688.
391
H. LAMON, ‘Verhaalbaarheid advocatenkosten. Wet van 21 april 2007’, JW 2007, afl. 163, 439-440.
102