“De verhaalbaarheid van advocatenhonoraria” - E-thesis

vergoed wordt via het innen van de premies en waarvan eiseres geen tweede keer vergoeding
kan bekomen.” 239
Wanneer dus deze vrij resolute mening van de politierechter te Brugge zou gevolgd zijn, zou
nadien geen enkele verzekeraar in soortgelijke omstandigheden nog enige aanspraak maken
op ‘vergoeding’ van de advocatenrekening. Het komt, aldus de rechter, aan de wetgever toe
om, rekening houdend met alle belangen, de verhaalbaarheid van kosten van juridische
bijstand te regelen door een wijziging van het Gerechtelijk Wetboek. Om de praktische
implementatie van de rechtspraak ivm verzekeraars beter te kunnen duiden, wordt hieronder
een deel gewijd aan de specifieke problemen bij de meest voorkomende verzekeraars, nl. de
burgerlijke aansprakelijkheidsverzekeraar en de rechtsbijstandverzekeraar.
a.1 Burgerlijke aansprakelijkheidsverzekeraar
74. Voor een goed begrip van de impact die de rechtspraak had en de problemen hieromtrent
is het onontbeerlijk een duidelijk zicht te hebben op wat precies een burgerlijke
aansprakelijkheidsverzekering inhoudt;
“Toepassingsgebied.
Dit hoofdstuk is van toepassing op de verzekeringsovereenkomsten die ertoe strekken de
verzekerde dekking te geven tegen alle vorderingen tot vergoeding wegens (het voorvallen van
de schade) die in de overeenkomst is beschreven, en zijn vermogen binnen de grenzen van de
dekking te vrijwaren tegen alle schulden uit een vaststaande aansprakelijkheid.” 240
Meteen moet hier teruggekoppeld worden naar wat hierboven werd gezegd in het vonnis van
de politierechter van Brugge. Inderdaad de verzekeraars konden voorzien dat er extra kosten,
zoals de advocatenrekening, in rekening zouden kunnen worden gebracht als extra schade-
element, maar de premies waren daar op dat moment nog niet op bedacht. Pas door het
septemberarrest was er immers pas echt een doorbraak in de rechtspraak waardoor de
verzekeraars een vaste grond onder de voeten konden voelen. Het was dus voorzienbaar dat
deze verzekeraars zich geconfronteerd zagen met een nakende financiële aderlating en dat
deze in de nabije toekomst hun premies gingen aanpassen in functie van het cassatiearrest.
In de praktijk werd een onderscheid gemaakt tussen 2 ‘soorten’ overeenkomsten: de nieuwe
en de lopende. Bij de nieuwe verzekeringsovereenkomsten kon de verzekeraar, op basis van
de contractuele vrijheid (art. 1134 B.W.), vrij met de verzekeringsnemer de voorwaarden en
239 Pol. Brugge 21 maart 2005, TGR-TWVR 2005, afl. 3, 183.
240 Artikel 77 Wet op de landverzekeringsovereenkomst van 25 juni 1992, http://www.juridat.be.
64