Chambre des Représentants de Belgique Belgische Kamer ... - AIS

- 313/7 - 95/96
le milieu familial, les parents n'étant plus considérés
que comme des géniteurs.
Chaque semaine, les adeptes versent un dixième
de leur salaire et, une fois par an, vingt fois ce qui a
été donné chaque semaine. Un des proches du témoin
a ainsi déboursé quelque cent mille francs en six
mois.
L'Eglise du Christ de Bruxelles repose sur une
structure pyramydale. L'adepte est sous la dominance
totale de son formateur, qui ne peut toutefois faire
état d'aucune formation: il est souvent recruté dans
la rue. L'adepte doit lui confier ses moindre pensées.
Il doit également lui rendre bénévolement de menus
services, comme, par exemple, aller faire ses courses.
Le témoin est d'avis que l'ensemble de la société a
un rôle à jouer dans la lutte contre les sectes. A
moyen terme, l'association de soutien souhaiterait
que la fondation Roi Baudouin réunisse tous les acteurs
concernés: familles et ex-adeptes, médecins,
organismes de protection de l'enfance et des droits de
l'homme, universités, le comité national des parents,
les associations de familles, des juristes, les services
de police et de renseignements, des représentants
des administrations sociale et fiscale ...
Selon le témoin, tant les médias que les enseignants
jouent un rôle essentiel au niveau de la prévention.
Au sein de la secte, on observe un enfermement
collectif, destructeur de la personnalité. L'adepte
d'une secte, généralement une personne fragilisée,
est à la recherche de chaleur humaine. La secte va
attirer sa victime par un . bombardement d'amour »,
On va lui dire qu'elle est formidable, avant de tenter
de la dominer. Dans cette optique, il est dommage
qu'on ne réussisse pas à communiquer ce même sentiment
aux jeunes au cours de leurs études.
La méthode utilisée par les sectes relève de la
« pédagogie de la domestication », décrite par le Brésilien
Paulo Frere.
Le gourou est le sujet agissant, qui éduque, pense,
sait, discipline, humilie. Le sentiment de culpabilité
provoqué par cette pédagogie verticale, par un « savoir-pouvoir»
empêche la communication. Au lieu de
guérir de sa fragilité, l'adepte va s'enfoncer dans
l'enfermement. Le groupe s'exclut de la société et, à
la limite, s'autodétruit.
Le témoin se dit frappé par les similitudes entre
les sectes et l'extrême-droite: la présence d'un
führer, la pensée unique, l'abandon de l'esprit critique,
l'appartenance à une élite (seule sauvée), la
haine du monde extérieur.
Compte tenu de ces éléments, l'enseignement doit
aller au-delà de l'information. En classe, il faut guérir
les blessures, apprendre à vivre ensemble, éduquer
au respect de l'autre, quel que soit son mode de
vie, sa pensée, sa fragilité. Il faut éduquer à la prise
[ 174 ]
sekte hem een andere activiteit op (babysitting,
enz.), Er ontstaat een breuk met de familie, aangezien
de ouders alleen nog als verwekkers worden
beschouwd.
Elke week staan de sekteleden één tiende van hun
loon af en één keer per jaar loopt die bijdrage op tot
twintigmaal de weekbijdrage. Zo heeft een familielid
van de getuige op zes maanden tijd zowat honderdduizend
frank betaald.
De Eglise du Christ de Bruxelles heeft een piramidale
structuur. Het sektelid wordt volledig door zijn
spirituele begeleider gedomineerd, al kan die laatste
zich niet beroepen op enige vorming: vaak is hijzelf
ook op straat geronseld. Het sektelid moet hem zijn
gedachten toevertrouwen, ook de onbenulligste. Ook
moet hij hem belangeloos kleine diensten bewijzen,
zoals, bijvoorbeeld, zijn boodschappen doen.
De getuige vindt dat in de strijd tegen de sekten
voor heel de samenleving een rol is weggelegd. Op
middellange termijn wil de hulporganisatie dat de
Koning-Boudewijnstichting alle betrokken actoren
bij elkaar brengt: families, ex-sekteleden, artsen,
organisaties voor de verdediging van de rechten van
het kind en de mens, universiteiten, het nationaal
oudercomité, de familieverenigingen, juristen, de politie-
en inlichtingendiensten, vertegenwoordigers
van de sociale en fiscale administratie ...
Volgens de getuige spelen zowel de media als de
leraars een wezenlijke rol inzake preventie.
Binnen de sekte heerst een collectief isolement,
dat de persoonlijkheid vernietigt. Een sektelid is
vaak een kwetsbaar iemand die op zoek is naar menselijke
warmte. De sekte trekt haar slachtoffers naar
zich toe door hen met liefde te overstelpen. Men zegt
hen dat ze geweldig zijn en probeert hen vervolgens
in te palmen. In dat verband is het jammer dat men
jongeren datzelfde gevoel niet kan geven tijdens hun
studie.
De methode die de sekten aanwenden stoelt op
wat de Braziliaan Paulo Frere de « pedagogie van de
verknechting » heeft genoemd.
De goeroe is de agerende figuur, die opvoedt,
denkt, weet, beteugelt en vernedert. Het schuldgevoel
dat via een « maohtsweten » uit die verticale
pedagogie voortvloeit maakt communicatie onmogelijk.
Het sektelid geneest niet van zijn broosheid.
Integendeel, hij zakt steeds dieper weg in zijn isolement.
De groep sluit zich af van de maatschappij en
in het uiterste geval vernietigt die zichzelf.
Naar eigen zeggen is de getuige geschokt over de
gelijkenissen tussen sekten en extreem-rechts: de
aanwezigheid van een führer, het eenheidsdenken,
het verlies van een kritische ingesteldheid, het gevoel
tot een elite van geredden te behoren, de haat
tegenover de buitenwereld.
Rekening houdend met die elementen, moet het
onderwijs verder gaan dan alleen maar informatie
verstrekken. Het onderwijs moet wonden helen en de
leerlingen leren samen te leven alsook respect op te
brengen voor de medemens, welke diens levenswijze