Chambre des Représentants de Belgique Belgische Kamer ... - AIS

- 313 /7 - 95/96
d'êtres humains, de l'exploitation de la prostitution,
du trafic illicite d'hormones, du trafic illicite d'organes
ou de tissus humains, de la fraude au préjudice
des intérêts financiers de l'Union européenne, de la
fraude fiscale grave et organisée, de la corruption de
fonctionnaires publics, des délits boursiers, de l'appel
public irrégulier à l'épargne, de l'escroquerie financière,
de la prise d'otages, du vol ou de l'extorsion à
l'aide de violences ou de menaces et de la banqueroute
frauduleuse.
La cellule de traitement des informations financières
créée par ladite loi et placée sous le contrôle
conjoint des ministres de la Justice et des Finances,
est dirigée par un magistrat, détaché du parquet. Il
s'agit d'une autorité administrative autonome qui
prend ses décisions en toute indépendance et dont la
finalité est en fait essentiellement judiciaire. Lorsque
l'analyse des informations dont elle dispose révèle
un indice sérieux de blanchiment au sens de la loi,
elle doit en saisir le procureur du Roi de Bruxelles,
aux fins de poursuites pénales éventuelles.
Chargée de recevoir les déclarations de soupçon de
blanchiment émanant des organismes financiers, la
cellule peut se faire communiquer tous renseignements
utiles par les organismes financiers, les services
de police et les services administratifs de l'Etat.
Les autorités de contrôle du secteur financier, telle la
Commission bancaire et financière, sont tenues de
faire part à la cellule de certaines informations en
matière de blanchiment. Des accords de coopération
ont également été signés avec des autorités étrangères
similaires.
Du 1 er décembre 1993 au 30 avril 1996, la cellule a
transmis 365 dossiers regroupant 4 170 déclarations
de soupçon (soit 55,9 % de l'ensemble des 7 640 déclarations
regroupées en 1 686 dossiers distincts) au
parquet, qui portent sur un montant de 50,8 milliards
de francs. Une série de dossiers ont pu aboutir
au démantèlement de réseaux liés à la criminalité
organisée.
Selon Alain Lallemand, plus de quarante sectes
importantes sont établies en Belgique et au Luxembourg.
Celles-ci représenteraient un patrimoine immobilier
de plusieurs milliards de francs et un chiffre
d'affaires annuel qui se compte en centaines de millions
de francs. Cette masse financière serait accumulée
notamment grâce au recours à des sociétésécrans,
paradis fiscaux et montages financiers, à
l'utilisation de main-d'œuvre clandestine, à diverses
formes d'escroqueries et surtout à la fraude fiscale
pratiquée à grande échelle. La masse de capitaux
blanchis par ces groupements devrait donc être important.
Le dispositif anti-blanchiment est-il de nature à
faire face à ce phénomène? En ce qui concerne le
volet pénal, il ne se pose guère de problèmes puisqu'il
[ 60 ]
werkkrachten, mensenhandel, exploitatie van de
prostitutie, illegale handel in hormonen, illegale
handel in menselijke organen of weefsels, fraude ten
nadele van de financiële belangen van de Europese
Unie, ernstige en georganiseerde fiscale fraude, omkoping
van overheidsambtenaren, beursmisdrijven,
het onwettig openbaar aantrekken van spaargelden,
financiële oplichting, gijzeling, diefstalof afpersing
met geweld en bedreiging en bedrieglijke bankbreuk.
De cel voor financiële informatieverwerking, die
bij die wet werd opgericht en onder het gezamenlijke
toezicht van de ministers van Justitie en Financiën
werd geplaatst, wordt geleid door een magistraat die
vanuit het parket werd gedetacheerd. Het betreft een
autonome administratieve overheid die haar beslissingen
in volstrekte onafhankelijkheid neemt en met
een in feite hoofdzakelijk gerechtelijke finaliteit.
Wanneer de analyse van de informatie waarover de
cel beschikt, uitwijst dat er ernstige aanwijzingen
zijn dat er sprake is van een witwasoperatie zoals die
in de wet wordt omschreven, moet de cel de zaak
aanhangig maken bij de procureur des Konings van
Brussel, die vervolgens een strafrechtelijk onderzoek
kan instellen.
De cel is de organisatie waar financiële instellingen
kunnen melden dat ze een witwasoperatie vermoeden.
De cel kan dan ook alle nuttige informatie
opvragen bij de financiële instellingen, de politiediensten
en de administratieve diensten van de overheid.
De controle-instellingen van de financiële sector,
zoals de Commissie voor het Bank- en
Financiewezen, zijn verplicht bepaalde informatie
inzake witwasoperaties aan de cel te melden. Er
werden ook samenwerkingsakkoorden ondertekend
met verwante buitenlandse instanties.
Tussen 1 december 1993 en 30 april1996 heeft de
cel 365 dossiers met 4 170 aangiften van vermoedens
(wat overeenstemt met 55,9 % van het totaal
van 7640 aangiften die in 1686 dossiers zijn samengebracht)
aan het parket overgezonden. Met die
365 dossiers is een bedrag van 50,8 miljard frank
gemoeid. Een aantal dossiers heeft geleid tot de ontmanteling
van netwerken die banden hebben met de
georganiseerde misdaad.
Volgens Alain Lallemand zijn in België en Luxemburg
meer dan veertig grote sekten gevestigd. Die
zouden verschillende miljarden frank aan vastgoed
bezitten en een jaarlijkse omzet van honderden miljoenen
frank verwezenlijken. Ze zouden al dat geld
bijeen hebben gekregen door een beroep te doen op
bedrijven die als dekmantel fungeren, dankzij belastingparadijzen
en financiële operaties, door clandestiene
werkkrachten in te zetten, via allerlei vormen
van oplichting en vooral door op grote schaal belastingen
te ontduiken. De geldmassa die door die groeperingen
werd witgewassen, moet bijgevolg indrukwekkend
zijn.
Zijn de anti-witwasmaatregelen tegen dit verschijnselopgewassen?
Er rijzen geen problemen wat
het strafrechtelijk aspect betreft, aangezien het vol-