Chambre des Représentants de Belgique Belgische Kamer ... - AIS

l'exemple de Jésus. Enfin, ils estiment que chaque
chrétien doit s'engager à répondre non seulement au
besoin spirituel mais aussi au besoin physique de
ceux qui l'entourent, selon le modèle de Jésus. Cette
conviction a conduit les Eglises du Christ internationales
à créer l'organisation «Hope World Wide », à
laquelle l'association « Hope Belgique» est associée.
«Hope» est reconnue comme organisation non gouvernementale
auprès des Nations Unies.
Pour le reste, l'Eglise du Christ de Bruxelles se
réunit rue Léon Lepage, dans un temple protestant.
Elle entretient d'ailleurs d'excellentes relations avec
les Eglises protestantes traditionnelles ou évangéliques.
Ses membres pratiquent l'évangélisation en
parlant de leur foi autour d'eux. Cette évangélisation
se fait dans les endroits fréquentés de Bruxelles, non
par distribution de tracts mais par des témoignages
de foi. Il n'y a pas de formation spécifique pour ce
faire mais on donne des conseils sur la manière de
partager sa foi.
Les adeptes sont issus de tous les milieux socioprofessionnels
et raciaux. Leur moyenne d'âge tourne
autour de 30 ans. On cible de préférence les personnes
qui ont un cœur pour mieux connaître le
Christ. Le prosélytisme occupe donc une place importante
dans les activités de l'Eglise.
Il ne s'agit pas, selon Mme Dumaine, d'un recrutement
forcené, dont le manque de résultats entraînerait
pour l'adepte une humiliation en public, mais
plutôt d'un encouragement à partager sa foi. Cependant,
elle constate que si quelqu'un n'éprouve plus le
besoin de parler du Christ à son entourage, c'est que
cette personne ne l'aime plus assez. Si cet encouragement
est vécu comme une contrainte, il vaut mieux
que la personne quitte le mouvement.
En ce qui concerne les ressources de l'Eglise, il faut
signaler que le mouvement s'auto-finance. Il est demandé
aux membres une dîme sur leurs revenus.
Cela n'est pas une pratique rigide mais une idée
biblique. Elle se pratique d'ailleurs de façon courante
dans les pays protestants. Il y a des exceptions pour
les étudiants ou les célibataires avec enfants à charge.
L'ensemble des ressources atteint les 3 à 4 millions
de francs, si l'on y inclut la collecte annuelle qui a
pour but de récolter de l'argent pour implanter des
Eglises dans le Tiers Monde ou pour aider les petites
Eglises en devenir. Depuis 1996, l'Eglise de Bruxelles
se subventionne elle-même entièrement.
Pour ce qui concerne l'aspect fiscal des choses, la
situation est très claire au niveau international.
A Bruxelles, un bilan financier est dressé chaque
année, comme il se doit pour une A.S.B.L. Il n'y a, par
ailleurs, aucune activité lucrative au sein de l'Eglise.
Il y aurait cependant eu des problèmes en Angleterre,
où il aurait été établi que l'Eglise ne déclarait
que la moitié de ses revenus. Selon M. Dumaine, il y
[245 ] - 313/7 - 95/96
Jezus te volgen. Ze menen, tot slot, dat elke christen
zich, naar Jezus' voorbeeld, moet engageren om zowel
de spirituele als de lichamelijke noden van zijn
medemensen te lenigen. Op grond van die overtuiging
hebben de internationale «Eglises du Christ»
de organisatie « Hope World Wide» opgericht, waarmee
de vereniging «Hope Belgique» verwant is.
« Hope» is door de Verenigde Naties als niet-gouvernementele
organisatie erkend.
De leden van de « Eglise du Christ de Bruxelles»
komen samen in een protestantse tempel in de Léon
Lepagestraat. De beweging onderhoudt overigens
uitstekende contacten met de traditionele protestantse
of evangelische kerken. De leden doen aan
evangelisatie door over hun geloof te praten met de
mensen rond hen. Deze evangelisatie voltrekt zich op
druk bezochte plaatsen in Brussel, niet door het
uitdelen van brochures, maar door geloofsbelijdenis.
Daartoe wordt niet in een speciale opleiding voorzien;
wel wordt raad gegeven over de manier waarop
men zijn geloof met de anderen kan delen.
De leden komen uit alle sociaal-economische milieus,
zonder onderscheid van huidskleur. De gemiddelde
leeftijd bedraagt ongeveer 30jaar. Men concentreert
zich vooral op mensen die bereid zijn Christus
beter te leren kennen. Bekering neemt dus een prominente
plaats in onder de activiteiten van de beweging.
Volgens mevrouw Dumaine gaat het hier niet om
een fanatieke ledenwerving omdat het uitblijven van
resultaat voor de volgeling tot een publieke vernedering
zou leiden; het betreft veeleer een aanmoediging
om zijn geloof te delen. Ze stelt evenwel vast dat
wanneer iemand geen behoefte meer voelt om met
zijn omgeving over Christus te praten, dat gebeurt
omdat deze persoon niet genoeg meer van hem
houdt. Als deze aanmoediging als een verplichting
ervaren wordt, kan de persoon in kwestie beter uit de
beweging stappen.
Wat de inkomsten van de beweging betreft, moet
worden opgemerkt dat de beweging zelfbedruipend
is. Aan de leden wordt een tiende van hun inkomen
gevraagd. Dat is geen strikt gebruik, maar een idee
uit de bijbel. In de protestantse landen is zo'n bijdrage
overigens wel gebruikelijk. Voor studenten of ongehuwden
met kinderen ten laste worden uitzonderingen
toegestaan.
De totale inkomsten bedragen 3 tot 4 miljoen
frank, inclusief de jaarlijkse collecte voor de oprichting
van bewegingen in de Derde Wereld of om pas
opgerichte, kleine bewegingen te steunen. Sinds
1996 staat de « Eglise de Bruxelles» zelf volledig in
voor haar financiering.
Wat het fiscale aspect betreft, is de situatie op
internationaal niveau zeer duidelijk.
In Brussel wordt, zoals voor elke V.Z.w.,elk jaar
een financiële balans opgesteld. De beweging organiseert
overigens geen winstgevende activiteiten.
In Engeland zouden echter problemen zijn geweest
omdat zou zijn vastgesteld dat de beweging
maar de helft van haar inkomsten had aangegeven.