Chambre des Représentants de Belgique Belgische Kamer ... - AIS

- 313/7 - 95/96
discours accrédite l'idée que le pouvoir politique ne
doit pas s'en préoccuper parce qu'il ne pourra le
maîtriser. En outre, l'oratrice semble penser que les
sectes et les grandes religions ne sont séparées que
par une étape historique.
Toutefois, lorsque l'organisation sociale est susceptible
d'être perturbée par les sectes, le pouvoir
politique est tenu de prendre ses responsabilités. Le
président met particulièrement en exergue les hypothèses
de meurtres et/ou de suicides.
S'agissant de la distinction à établir entre une
secte et une église, le président se réfère à un ouvrage,
paru sous l'égide de l'Institut d'Etude des religions
et de la laïcité de l'ULB (1), énonçant l'avis du
pasteur protestant, M. Hof:
«Est église tout groupement religieux qui a la
prétention d'englober en son sein tous les hommes
appartenant à la communauté où il vit.
En droit, tous les hommes appartenant au groupe
social au sein duquel vit l'église lui appartiennent
aussi. L'église maintient autant qu'elle peut des relations
diplomatiques avec l'Etat; accepte, jusqu'à la
limite des concessions possibles, la culture du groupe
au sein duquel elle vit, quitte à œuvrer silencieusement
pour la faire évoluer dans le sens de son idéal »,
« Par contre, sont des sectes les groupements protestataires
qui n'acceptent point l'espèce de compromis
passé entre l'église et la société, entre l'appel
religieux et l'ordre social. La secte se présente à ses
adeptes comme l'arche au milieu de la tempête, la
planche de salut au milieu de la corruption universelle.
Elle ne prétend assurer le salut que d'un petit
nombre, d'un reste d'élus, de saints que Dieu a choisi
personnellement, individuellement pourrait-on dire,
en tout cas un par un. La secte présente un caractère
nettement marqué d'exclusivisme, de repli sur soi, de
retrait. Entrer dans une secte, c'est se retirer du
monde et rompre avec lui. »
« Puisque tous sont élus au même titre, la secte ne
comporte pas ou guère de sacerdoce hiérarchique.
Tous sont oints et prêtres. L'accent est nettement
mis sur l'expérience religieuse »,
Les témoignages recueillis par la commission vont
dans le sens de la définition précitée.
D'autre part, les ordres religieux fermés ne se
caractérisent pas, semble-t-il, par une mise en cause
de la société et de l'Etat ou par une forme de rupture
avec le monde.
(') Michèle Mat-Hasquin, Les sectes contemporaines, ULB,
Bruxelles, 1983 (2' édition).
[ 86 ]
tegen de media die het opschroeven. Met zo'n discours
geeft zij voedsel aan de mening dat de politici
zich niet met het probleem hoeven bezig te houden
omdat zij er niet tegen opgewassen zijn. Bovendien
lijkt de spreekster de zienswijze toegedaan dat de
sekten en de belangrijkste religies slechts door een
historische barrière gescheiden zijn.
Als de sekten de maatschappelijke organisatie
dreigen te verstoren, dient de politieke overheid
evenwel haar plichten na te komen en de voorzitter
denkt hierbij meer bepaald aan gevallen van doodslag
en/of zelfmoord.
Inzake het noodzakelijke onderscheid tussen een
sekte en een geloofsgemeenschap verwijst de voorzitter
naar een onder de auspiciën van het « Institut
d'Etude des religions et de la laïcité» van de ULB
verschenen werk (1) waarin dominee M. Hof zijn
zienswijze als volgt vertolkt:
« Een kerk is iedere godsdienstige vereniging die
zich sterk maakt alle mensen die behoren tot de
gemeenschap waarin ze leeft, in haar midden op te
nemen.
In rechte behoren alle mensen die behoren tot de
maatschappelijke groep waarin de kerk leeft ook tot
die kerk. De kerk houdt zoveel mogelijk haar diplomatieke
betrekkingen met de Staat in stand; zij gaat
tot uiterste toegevingen om de cultuur van de groep
waarin zij leeft te aanvaarden en deinst er daarbij
niet voor terug in stilte te ijveren om die groep de weg
naar haar ideaal te doen opgaan »,
« Sekten daarentegen zijn protestgroeperingen die
het totaaloneens zijn met het vergelijk tussen kerk
en maatschappij, tussen de roepstem van de religie
en de maatschappelijke orde. De sekte dient zich bij
haar leden aan als de ark die de storm trotseert, als
de laatste toeverlaat middenin de algemene corruptie.
Het is er haar slechts om te doen te zorgen voor
het zieleheil van een klein aantal stervelingen, van
een restpopulatie van uitverkorenen, van heiligen
die God persoonlijk, als het ware individueel en in
ieder geval een voor een, gekozen heeft. Eenzijdigheid
en teruggetrokkenheid zijn de meest opvallende
kenmerken van de sekte en er lid van worden staat
gelijk met vaarwel zeggen aan en breken met de
wereld. »
«Aangezien allen op dezelfde wijze werden uitverkoren,
kent een sekte omzeggens geen hiërarchische
geestelijkheid. Al haar leden zijn gezalfd en priester
en de klemtoon ligt vooral op de godsdienstige ervaring.
»
De door de commissie afgenomen getuigenissen
beantwoorden in grote trekken aan de bovenstaande
definitie.
De gesloten godsdienstige orden van hun kant
hebben, naar het schijnt, niet de kenmerkende eigenschap
de maatschappij en de staat te bekritiseren of
op een of andere wijze te breken met de wereld.
(') Michèle Mat-Hasquin, Les sectes contemporaines, ULB,
Brussel, 1983 (2' editie).