Chambre des Représentants de Belgique Belgische Kamer ... - AIS

- 313 /7 - 95/96
par vouloir à tout prix découvrir les éléments (souvent
suggérés) qui sont à l'origine de Ieurfs)
problèmets).
Une fois le pattern trouvé, l'individu est soumis à
une série d'exercices, qualifiés par le témoin de très
déstabilisants, pour essayer de s'en libérer. Cinq
jours suffisent, selon lui, pour casser quelqu'un psychologiquement.
Il s'agit d'un véritable processus
d'infantilisation. L'adepte se culpabilise et se focalise
sur ce qui ne va soi-disant pas. Il cherche une solution,
mais comme souvent le problème mis ainsi en
exergue est faux, il n'existe pas de solution. Les
dirigeants se mettent eux-mêmes sur un piédestal
car c'est grâce à eux que l'adepte a soi-disant identifié
sonïses) problèmers). Ils l'invitent à assister à de
nouveaux séminaires, à chaque fois payants, et
l'adepte devient ainsi de plus en plus dépendant.
Au cours de tels séminaires, les adeptes subissent
une énorme pression morale et sont soumis à un
rythme de travail effréné: interdiction de sortir, contrôle
permanent, interdiction d'aller aux toilettes,
nombreux exercices débilitants, dix heures de réunion
ininterrompue, ...
Le même témoin estime qu'il faudrait insérer dans
le Code pénal une disposition visant à punir la manipulation
mentale. Un groupement comme ACC arrive
très facilement à dépersonnaliser ses adeptes et à
leur imposer une nouvelle personnalité, un nouveau
mode de vie. Cette rupture peut également entraîner
une rupture sur le plan familial (procédure de divorce,
... ).
L'individu qui arrive à quitter le groupe est entièrement
déstabilisé; il se retrouve dans un no man's
land et ne peut que difficilement admettre qu'il s'est
fait piéger par un mouvement sectaire.
Selon le témoin, ACC ne réclame jamais de grosses
sommes (héritages, etc.) Mais les sommes versées le
sont assez régulièrement. Un séminaire coûte entre
30000 et 40000 francs. Comme il s'agit généralement
de réunions de quelque 250 personnes, un séminaire
peut rapporter de 7 à 8 millions de francs.
Hormis certains membres, la plupart des personnes
quittent ACC après une formation de 3 ans. Ce
n'est pas un mouvement dont on devient adepte à vie,
mais, entretemps, beaucoup de gens sont définitivement
. cassés »,
ACC tente de présenter une image positive d'aide,
de paix, d'amour. Claire Nuer est admirée par tous
pour s'être guérie elle-même d'un cancer et représente
le bien absolu. A l'entrée, on focalise le futur
membre sur ses points faibles pour qu'il adhère à ce
modèle de bien et de beauté absolu qu'est l'institution.
ACC a également recruté des membres en Belgique,
notamment une psychologue, récemment licenciée
d'un centre pour autistes dans le Brabant, qui
[298 ]
te twijfelen aan hun eigen capaciteiten en willen zij
uiteindelijk te allen prijze op zoek gaan naar de
(vaak gesuggereerde) elementen die de oorzaak zijn
van hun proble(e)m(en).
Zodra het pattern gevonden is, wordt de betrokkene
aan een volgens de getuige zeer destabiliserende
reeks oefeningen onderworpen, waarbij hij probeert
zich daarvan te bevrijden. Volgens hem zijn er
slechts vijf dagen nodig om iemand psychologisch te
breken en zou men gerust van een infantiliseringsproces
kunnen spreken. De volgeling krijgt schuldgevoelens
en focust op wat er zogezegd in zijn leven
verkeerd gaat. Hij zoekt naar een oplossing, maar die
is er niet omdat het zogenaamde probleem vaak een
vals probleem is. De leiders plaatsen zichzelf op een
voetstuk want dankzij hen is de volgeling er zogezegd
in geslaagd zijn probletelmfen) te identificeren. Zij
nodigen hem onophoudelijk uit op seminaries waarvoor
telkens weer betaald moet worden en op die
manier wordt hij hoe langer hoe meer afhankelijk.
Tijdens die seminaries ondergaan de volgelingen
een enorme morele druk en worden zij aan een
koortsachtig arbeidstempo onderworpen: uitgaansverbod,
permanente controle, verbod om naar het
toilet te gaan, talrijke demoraliserende oefeningen,
soms tien uur ononderbroken vergaderen, ...
Dezelfde getuige meent dat in het Strafwetboek
een bepaling zou moeten worden opgenomen ter bestraffing
van mentale manipulatie. Het is voor een
groepering als ACC een koud kunstje om haar volgelingen
te depersonaliseren en hun een nieuwe persoonlijkheid,
een nieuwe levenswijze op te dringen.
Een en ander kan ook een breuk in het gezin teweegbrengen
(echtscheidingsprocedure, ...).
Degene die de groep verlaat is volledig gedestabiliseerd;
hij komt terecht in een no man's land en kan
maar moeilijk toegeven dat hij door een sektarische
beweging in de val werd gelokt.
Volgens de getuige eist ACC nooit grote bedragen
(erfenissen enz.), maar wel wordt vrij geregeld om
geld gevraagd. Voor het bijwonen van een seminarie
moet 30 000 à 40 000 frank worden neergeteld en
aangezien daar doorgaans 250 personen naartoe
gaan, kan de opbrengst 7 tot 8 miljoen frank bedragen.
Op enkele uitzonderingen na verlaten de meeste
volgelingen ACC na een opleiding van 3 jaar. Het
gaat dus niet om een beweging waar men levenslang
lid van wordt, maar ondertussen zijn heel wat mensen
definitief'. verloren »,
ACC wil zich profileren met een positiefimago van
hulp, vrede en liefde. Claire Nuer wordt door iedereen
bewonderd omdat zij zichzelf genezen heeft van
kanker en het absoluut goede vertegenwoordigt. Bij
zijn intrede wijst men het toekomstig lid op zijn
zwakke punten opdat hij zich kan verenigen met de
instelling die model staat voor het goede en voor de
absolute schoonheid.
ACC heeft ook in België leden geronseld, onder
meer een psychologe die onlangs werd ontslagen door
een Brabants centrum voor autisten; de « dame» in