Chambre des Représentants de Belgique Belgische Kamer ... - AIS

- 313/7 - 95/96
- permettre aux associations de défense des victimes
de se constituer partie civile;
- organiser l'aide aux victimes.
C. RESPONSABLES DES SERVICES DE POLI-
CE ET DE RENSEIGNEMENT
1. Audition de M. W. Deridder (commandant
de la gendarmerie)
(Synthèse de la partie publique de l'audition)
M. Deridder concède, en premier lieu, que la connaissance
qu'ont les services de police du phénomène
des sectes pourrait être meilleure. Cela est probablement
dû au fait que celles-ci ressortent, à l'instar de
groupements philosophiques, de la liberté d'expression,
de culte et de réunion et donc des droits et
libertés fondamentales de l'individu. L'exercice de
ces droits et libertés n'intéresse donc les services de
police que pour autant qu'il donne lieu à des délits ou,
sans qu'on en soit déjà à ce stade, à des troubles de
l'ordre public.
De plus, il faut bien admettre que l'intérêt porté à
la problématique sectaire en Europe occidentale est
récent dans le chef de la population et des pouvoirs
publics. Enfin, il est acquis que les personnes, qui, au
contact de certaines sectes, ont été les victimes de
certaines pratiques malhonnêtes, ne sont généralement
pas pour autant disposées à témoigner ou à
porter plainte en ce sens.
Le tout fait que les services de police et la gendarmerie
ont à faire face à ces . obstacles» qu'il n'est pas
toujours aisé de franchir, ce qui limite quelque peu
leur connaissance du sujet.
Le commandant de la gendarmerie fait aussi valoir
que la difficulté principale réside dans le fait qu'il
n'y a pas de véritable politique en la matière. Si les
autorités publiques parvenaient à en déterminer
une, la gendarmerie s'en trouverait moins démunie
et pourrait donc mieux orienter ses actions de recherche
et sa collecte d'informations. A cet égard, les
services de police ont à faire à tellement de phénomènes
différents qu'il apparaît grand temps de déterminer
ceux qui sont véritablement prioritaires.
M. Deridder plaide donc en faveur d'une politique
de sécurité, dont un volet serait consacré aux sectes.
Il s'agira alors de décider si la gendarmerie s'en
occupe ou non.
Plus généralement, les services de police sont demandeurs
qu'on établisse des critères permettant de
déterminer si un groupement constitue ou non une
secte. Les critères retenus par la commission d'enquête
française semblent, à cet égard, être un bon
[ 52 ]
- de verenigingen ter verdediging van de slachtoffers
de mogelijkheid te bieden zich burgerlijke partij
te stellen;
- de slachtofferhulp te organiseren.
C. VERANTWOORDELIJKEN VAN DE POLI-
TIE- EN INLICHTINGENDIENSTEN
1. Hoorzitting met de heer W. Deridder
(commandant van de rijkswacht)
(Samenvatting van het openbare gedeelte van de
hoorzitting)
De heer Deridder erkent in eerste instantie dat de
kennis die de politiediensten over het verschijnsel
« sekte » hebben, voor enige verbetering vatbaar is.
Dat is wellicht te wijten aan het feit dat sekten, net
zoals levensbeschouwelijke groeperingen, onder de
vrijheid van meningsuiting, van eredienst en van
vereniging en dus onder de fundamentele rechten en
vrijheden van het individu vallen. Die rechten en
vrijheden wekken alleen de aandacht van de politiediensten
voor zover de uitoefening ervan aanleiding
geeft tot misdrijven of, als het niet zover komt, tot de
verstoring van de openbare orde.
Bovendien kan men niet ontkennen dat bevolking
en overheid in West-Europa pas recent belangstelling
voor het vraagstuk van de sekten hebben. Ten
slotte is ook gebleken dat mensen die, na contacten
met bepaalde sekten, het slachtoffer van bepaalde
oneerlijke praktijken werden, doorgaans daarom nog
niet bereid zijn om te getuigen of om ter zake een
klacht in te dienen.
Dat alles maakt dat politie- en rijkswachtdiensten
tegen dergelijke - vaak niet makkelijk te overwinnen
- «belemmeringen» moeten optornen, waardoor
zij slechts een vrij summiere kennis over het
onderwerp hebben.
De rijkswachtcommandant merkt ook op dat de
voornaamste moeilijkheid ligt in het feit dat ter zake
geen echt beleid wordt gevoerd. Mocht de overheid
erin slagen zo'n beleid uit te stippelen, dan zou de
rijkswacht zich minder machteloos voelen en dus
beter kunnen bepalen welke richting haar opsporingswerk
en het verzamelen van informatie moeten
uitgaan. In dat verband valt nog op te merken dat de
politiediensten met zoveel verschillende verschijnselen
worden geconfronteerd dat de tijd meer dan rijp
lijkt om te bepalen wat nu echt voorrang verdient.
De heer Deridder pleit daarom voor een veiligheidsbeleid,
waarvan één onderdeel dan aan de sekten
gewijd zou zijn. Het zal dan zaak zijn te beslissen
of de rijkswacht zich daar dan al dan niet mee bezig
houdt.
Meer algemeen vragen de politiediensten dat een
lijst met criteria wordt aangelegd om uit te maken of
een bepaalde groepering al dan niet een sekte vormt.
De door de Franse onderzoekscommissie in aanmerking
genomen criteria lijken ter zake alvast een goe-