Concept Multidisciplinaire richtlijn Stoornissen in ... - GGZ-richtlijnen

5
10
15
20
25
30
35
40
45
Aanbeveling
Medicamenteuze interventies betreffende ontwenningsverschijnselen, vitaminetekorten en
voorkomen van terugval kunnen door de huisarts worden aangewend als deze zich daartoe
voldoende competent acht.
Welke patiënten met een stoornis in het gebruik van alcohol kan de huisarts het beste
verwijzen?
In de literatuur is nauwelijks onderbouwing te vinden voor het verwijsbeleid (Deehan 1998,
SIGN 2004). De uitgangsvraag is overigens lastig te beantwoorden op basis van de litera-
tuur, omdat de organisatie van de gezondheidszorg per land verschilt. Uitgaande van de op
consensus gebaseerde aanbevelingen van de NHG-standaardenwerkgroep Problematisch
alcoholgebruik zijn de aanbevelingen door de CBO werkgroep overgenomen en aangevuld
met de klinische richtlijn detox van Resultaten Scoren [Richtlijn Detox, 2004].
De patiënt wordt verwezen als huisarts en patiënt hiervoor gekozen hebben, bij mislukken
van de begeleiding of indien vooraf wordt ingeschat dat er sprake is van een (ernstige) vorm
van afhankelijkheid. Verwezen kan worden naar een instelling voor verslavingszorg, of naar
de zelfhulporganisatie Anonieme Alcoholisten (AA). De huisarts oriënteert zich op de be-
schikbaarheid en de werkwijze van deze organisaties in de regio.
Voor een (poli)klinische detoxificatie wordt verwezen bij een slechte lichamelijke conditie, als
er onvoldoende toezicht op de patiënt is, of wanneer uit de anamnese blijkt dat bij een eer-
dere stoppoging ernstige onthoudingsverschijnselen zoals onthoudingsinsulten of een delier
zijn opgetreden.
Overige patiënten die in aanmerking komen voor verwijzing naar of samenwerking met an-
dere hulpverlenende instanties, zoals maatschappelijk werk, eerstelijns psycholoog of GGZ
instelling, zijn:
- mensen die behalve aan alcohol aan andere middelen verslaafd zijn of bij wie de huis-
arts de kans aanwezig acht van suïcide
- mensen met achterliggende psychische problematiek (depressie of angststoornissen) of
relationele problematiek.
Bij mensen met een acute intoxicatie, een onthoudingsdelier al dan niet samengaand met
insulten, is afhankelijk van het klinische beeld opname aangewezen. Bij jongeren speelt
eventueel een combinatie met andere psychotrope middelen een rol. Opname is zeker te
aan te bevelen als er in de onmiddellijke omgeving van de patiënt geen personen of onvol-
doende toezicht aanwezig zijn om contact op te nemen bij verslechtering van het klinische
beeld.
De richtlijn Detox (2004) bevat een beschrijving van wegingsfactoren om te bepalen of de-
toxificatie kan plaatsvinden in een ambulante of intramurale setting. Hieruit blijkt dat de indi-
catie stelling voor ambulante (bv. huisarts) dan wel intramurale behandeling betrouwbaar en
valide gebaseerd kan worden op wegingsfactoren. Voor toepassing van deze wegingsfacto-
ren wordt verwezen naar de richtlijn Detox (2004).
Een voorgeschiedenis met ernstige onthoudingsverschijnselen in het verleden, meerdere
voorafgaande detoxificaties, aanwezige lichamelijke of psychiatrische stoornissen en het
recent consumeren van grote hoeveelheden alcohol voorspellen de kans op een ernstig al-
coholonthoudingssyndroom en een verhoogde kans op complicaties (uit Detox richtlijn
2004).
216 Concept multidiscipliniare richtlijn stoornissen in het gebruik van alcohol, 2007