Cultuurbeleid in Nederland - OCW - 2002

CULTUURBELEID IN NEDERLAND
Het Theater Instituut Nederland (TIN) is een documentatie- en informatiecentrum
voor toneel, dans, mime en poppenspel. Het beheert een museale collectie op het
gebied van de theaterhistorie. Het stimuleert wetenschappelijk onderzoek en
draagt met bijeenkomsten en publicaties bij aan het debat over de theaterpraktijk.
Ook vervult het TIN een rol bij de promotie van Nederlands theater in het
buitenland, vooral als intermediair. Met de komst van het bureau theaterconsulenten
adviseert het TIN Nederlandse podia over programmering en subsidies.
De Stichting Gaudeamus is een centrum voor hedendaagse muziek dat jaarlijks
een internationale muziekweek en een vertolkerconcours organiseert en op
projectbasis programma’s tot stand brengt in samenwerking met podia, zoals De
IJsbreker in Amsterdam.
Het Fonds voor de Scheppende Toonkunst is de grootste verstrekker van compositieopdrachten
in Nederland – een dergelijke voorziening is uniek in de
wereld.
De Muziekgroep Nederland is de door Buma en grotendeels door het Rijk
gesubsidieerde uitgever en promotor van hedendaagse Nederlandse serieuze
muziek. Daarnaast draagt zij zorg voor documentatie- en repertoire-informatievoorziening
voor de amateur-muziekwereld. De Muziekgroep Nederland is de
fusie-instelling van voorheen Centrum Nederlandse Muziek, Repertoire Informatiecentrum
Muziek en Donemus. De Jazzdienst en Dutch Jazz Connection zijn de
instellingen die zich nationaal en internationaal sterk maken voor de jazz zoals
de Kamervraag dat doet voor kamermuziek.
Symfonische muziek
Lange tijd was het muziekbeleid van de overheid beperkt tot de ondersteuning
van symfonische muziek. 35 Naast reeds bestaande semi-professionele orkesten, die
voortkwamen uit muziekkorpsen van de schutterij of uit militaire kapellen,
werden aan het eind van de negentiende eeuw op initiatief van de burgerlijke
elite beroepsorkesten opgericht. Zo besloot het bestuur van het Concertgebouw te
Amsterdam in 1888 tot oprichting van een professioneel symfonieorkest, het Concertgebouworkest.
Binnen een paar jaar volgde een professioneel orkest in
Arnhem. In 1904 werd in Den Haag het Residentie Orkest opgericht.
De belangrijkste financiers van de symfonieorkesten waren aanvankelijk vermogende
particulieren. Toen omstreeks de eeuwwisseling de kosten voor de kapitaalkrachtige
elite te hoog werden, wendden de orkestbesturen zich met een
35
Zie: S. Hoogervorst, ‘Kwaliteit of spreiding. Orkesten en overheid 1900-1990’, in: Waar bemoei je je mee.
75 jaar belangenstrijd van de Vereniging Het Concertgebouworkest, Zutphen, 1991, pp. 172-194.
192