Cultuurbeleid in Nederland - OCW - 2002

CULTUURBELEID IN NEDERLAND
sten. In 1985 kreeg de Landelijke Werkgroep Dansbestel de opdracht te onderzoeken
in hoeverre het dansbestel kon worden gereorganiseerd ‘met handhaving
van de budgettaire neutraliteit’. In het rapport Ruimte voor de dans bevestigde
de werkgroep dat de dans, vergeleken met de andere sectoren in de
podiumkunsten, werd geconfronteerd met een structurele achterstand. Naar
de overtuiging van de werkgroep kon de danssector alleen uit de impasse
geraken met behulp van gelden van buiten. Aan het dansbudget zou een
bedrag van 6 5,5 miljoen moeten worden toegevoegd, afkomstig van andere
kunstdisciplines of van buiten het kunstenbudget. Een belangrijk deel van het
gevraagde bedrag zou gebruikt moeten worden voor verbetering van de
arbeidsvoorwaarden.
De danssector wist daarna zijn positie te versterken, mede door een ruimer
subsidiebudget waardoor groei en professionalisering konden plaatsvinden. Met
de komst van de werkgeversvereniging DOD en gezamenlijke initiatieven als de
Collectieve Danspromotie is de danssector uitgegroeid tot een volwassen sector.
In de cultuurnotaperiode 2001-2004 wordt vijftien procent van het rijksbudget
voor podiumkunsten besteed aan dans. Naast de drie grote randstedelijke gezelschappen
en Het Internationaal Danstheater worden dertien middelgrote en
kleinere gezelschappen door het Rijk gesubsidieerd, waarvan drie regionale dansvoorzieningen.
Het gezicht van veel middelgrote en kleine gezelschappen wordt
bepaald door één choreograaf. Ook het dansaanbod voor jeugd en jongeren is toegenomen.
Nederland kent momenteel naast de gezelschappen drie danswerkplaatsen
en drie dansfestivals.
Tabel 27 laat zien dat het aantal dansvoorstellingen vanaf het begin van de jaren
negentig een stijgende lijn vertoont, evenals het aantal buitenlandse voorstellingen.
Ook het aantal gesubsidieerde gezelschappen stijgt.
202