Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

SUT: Powinniśmy interesować się tylko takim samādhi, które wynika z rozwoju
mądrości. Gdy istnieje mądrość, gdy umysł rozumie to, co się przejawia, będzie też i
stabilność umysłu i pojawi się sammā-samādhi. Właściwe samādhi powoduje
przejrzystość świadomości i wglądu. Wielu joginów ma ukute przeświadczenie, że
samādhi to doświadczanie pewnego rodzaju transu. Taki rodzaj samādhi został
ustanowiony z pewną dozą napięcia w umyśle. W takim stanie nie da rady się
niczego nauczyć i przejrzystość świadomości nie może się polepszyć. Stan umysłu,
który my określamy mianem samādhi, polega na zrelaksowaniu, spokoju i ciszy. Jest
się wtedy otwartym i wrażliwym na wszystko co się pojawia, dzięki czemu można
poznać o wiele więcej.
Wielu joginów nie do końca rozumie jak wzbudzić w sobie samādhi. Zwykle
skupiają się i wkładają bardzo dużo wysiłku. Wynika z tego pewien spokój, ale jest
to ciężki rodzaj ciszy, nie ma w tym odrobiny lekkości. W praktyce vipassany
wszystko czego potrzebujemy to odpowiednia ilość stabilności umysłu, by pozostać
świadomym z momentu na moment. Potrzebujemy tej stabilizacji jedynie by
wiedzieć co się dzieje, to wszystko. Nie potrzebujemy od razu samādhi z jhāną, nie
jest konieczne używać w vipassanie tak silnej koncentracji jaką jest absorpcja. Co
więcej, jogini, którzy weszli w stan jhāny przed vipassaną, najpierw muszą wyjść z
tego medytacyjnego wchłonięcia.
Jhāna jedynie chwilowo kontroluje skazy. W stanach absorpcji nie ma pokaźnych
skaz, gdyż jhāny mają siłę by przytłumić pięć przeszkód. Jednak wchłonięcie jedyne
co robi to poskramia kāma-cchanda, czyli pożądania zmysłowe. Nie tłumi natomiast
innych postaci lobha. Bhava-taṇhā czyli pragnienie stawania się jest jak najbardziej
obecne w każdej jhānie.
Samādhi staje się pełne dopiero wtedy, gdy posiada trzy składniki: sammā-sati,
sammā-vāyāma oraz sammā-samādhi. Jeśli tylko będzie nieustanna świadomość wraz
z właściwym podejściem i właściwym poglądem, wtedy samādhi pojawi się w sposób
naturalny.
~~~ ☸ ~~~
Jogin: Gdy po raz pierwszy tu przyjechałem, zobaczyłem jak wszyscy rozmawiają i
kontaktują się ze sobą i było mi dość trudno to zaakceptować. Nie mogłem
uwierzyć, że można mieć jakiekolwiek samādhi zachowując się w taki sposób. Zajęło
mi sporo czasu zanim pojąłem jak istotną praktyką jest medytacja podczas
rozmowy. Po tym jak przełamałem swój opór i zacząłem świadomie rozmawiać z
innymi, dostrzegłem że samādhi jest jak najbardziej możliwe. Odczułem też, że jest
ono bardziej elastyczne, nie można go tak łatwo zburzyć. Dlaczego tak się dzieje? Co
się dokładnie wtedy dzieje?
SUT: Samādhi, które osiąga się dzięki wyciszeniu, jest nieco napięte – można
powiedzieć, jak to ująłeś, że łatwo je zburzyć. Zależy w głównej mierze od
warunków, zatem łatwo jest stracić samādhi, gdy tylko cisza zostaje zakłócona.
102