Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

ćwiczeń dla początkujących. Buddha uczył niektórych mettā bhāvanā, by rozpoczęli
w ten sposób swoją drogę medytacyjną. Innym początkującym zalecał jeden z
czterech rodzajów satipaṭṭhāna.
Ustanawianie uważności (satipaṭṭhāna) oznacza praktykowanie z myślą o tym, by
nie próbować niczego wymyślać. Nie powinno się kreować swojego doświadczenia,
a jedynie odbierać je takim, jakie jest, by postarać się nauczyć coś z danej chwili. A
na czym dokładnie polega mettā bhāvanā? Jest to staranie się wzbudzenia w sobie
uczucia metty. Możesz czuć nienawiść do konkretnej osoby, ale starasz się wywołać
w sobie pozytywne uczucie miłującej dobroci w stosunku do niej.
Dla niektórych ludzi praktykowanie mettā bhāvanā w trakcie gdy są rozzłoszczeni
może spowodować wewnętrzny konflikt. Dla nich więc ta medytacja nie będzie
pomocna. Co jest rzeczywiste w takiej chwili to złość. Usiłowanie zduszenia czegoś
w sobie za pomocą intelektu nic tu nie da. Sam starałem się wysyłać mettę w
stosunku do osób, na które byłem zły. Ale teraz moja mądrość nie może się na to
zgodzić, mówiąc mi: „Bądź prawdziwy i szczery wobec siebie! Patrz na gniew!
Zrozum złość!” Inaczej będzie to przypominało umysł, który stara się okłamać sam
siebie. W przeszłości praktykowałem dosyć dużo metty, nawet robiłem sesje przez
całą noc i wchodziłem w absorpcje, pozostając w tych stanach przyjemnego
pochłonięcia przez cały dzień. Nie stałem się jednak dzięki temu mniej gniewnym
człowiekiem. W momencie, gdy przestałem praktykować byłem znów pełen złości.
Potem zacząłem samemu, w domu praktykować medytację satipaṭṭhāna przez
kilka lat. Nieustannie patrząc na aktywności umysłowe, zacząłem miewać okresy, w
których faktycznie nie było odrobiny dosa w umyśle. Wtedy dopiero było mi bardzo
łatwo wysyłać wszystkim mettę – bez najmniejszego problemu. Mój nauczyciel
siedział tylko do momentu, aż jego umysł stanie się na prawdę spokojny – dopiero
wtedy wysyłał mettę. Wtedy jest to prawdziwa mettā. Tylko gdy masz pieniądze w
kieszeni możesz zacząć rozdawać je innym...
Gdy nie ma w umyśle dosa i napotykasz równą sobie osobę będzie to mettā. Jeśli
osoba będzie w jakiś sposób cierpiała i miała trudności, wtedy będzie to karunā
natomiast odwrotnie, do osoby, której dobrze się powodzi będziesz odczuwał
muditā. Gdy napotyka się sytuacje, w której nic nie można zrobić – jest to zwane
upekkhā. Jeśli jednak jest w umyśle będzie nawet odrobina dosa, żadna z powyższych
brahma-vihāra nie jest możliwa. Gdy umysł jest przejrzysty i gdy nie pojawia się w
nim dosa, pozostałe medytacje stają się także bardzo łatwe. Jeśli widzisz wizerunek
Buddhy, zaczniesz odczuwać wielki szacunek do Buddhy, ponieważ umysł przebywa
w odpowiednim trybie. Całkowicie naturalnie i spontanicznie zaczniesz
praktykować Buddhānussati.
Są trzy sposoby dostrzegania Buddhy: 1. przy pomocy naszych oczu 2. poprzez
przywoływanie sobie jego wizerunku w umyśle (poprzez wizualizację) 3. poprzez
zrozumienie cech Buddhy - dzięki mądrości. To dlatego Buddha powiedział: „Ci,
którzy dostrzegają Dhammę, widzą mnie”. Wielu, którzy żyli w czasach Buddhy, w
rzeczywistości nie dostrzegali go. Musiał on nawet odesłać jednego ze swych
podopiecznych, ponieważ nie chciał on praktykować, wolał tylko patrzeć na Buddhę.
Mettā, którą chciałbym byście w sobie wzbudzali powinna być prawdziwa, a nie
109