Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

że działasz z wysiłkiem. Dla początkujących może okazać się to konieczne, jednak
po jakimś czasie nie będziesz musiał już tego robić.
Zamiast przysłuchiwać się dźwiękom, powinniśmy być jedynie świadomi, że
odbywa się proces słuchania. Dźwięk jest już rozpoznany w trakcie słyszenia –
dlatego przecież nazywamy to słyszeniem. Niczego zatem nie brakuje, wszystko jest
kompletne. W tym momencie wypowiadam słowa, a ty słuchasz tego co mówię. Czy
słyszysz dźwięki, które wydobywają się ze mnie, czy też słyszysz brzmienie, które
jest już w tobie, a nie „na zewnątrz”, które jest już twoim doświadczeniem?
Pozostając ze sobą, będziesz mógł poznać wszystko.
~~~ ☸ ~~~
Jogin: Mam nieco wątpliwości odnośnie świadomości patrzenia. Wyglądałem
przez okno i mogłem dostrzec, że umysł nakłada na wszystko etykiety, używając
cały czas różnorakich pojęć i konceptów. To się dzieje całkiem naturalnie. Skoro
odbywa się to automatycznie jak mogę zatem dostrzec rzeczy takimi jakie
naprawdę są? Jak mogę być świadomy samego patrzenia?
SUT: Nie ma potrzeby pozbywania się czegoś, co umysł robi naturalnie.
Dostrzegasz po prostu umysł jako rzeczywistość i potrafisz rozpoznać jak on działa.
Percepcja (saññā) to jedna z funkcji umysłu i nie możesz jej powstrzymać.
Wystarczy zdać sobie sprawę, że percepcja zwana kojarzeniem to funkcja umysłu,
oraz by mieć w pamięci to, aby nie identyfikować się z tym procesem.
Gdy patrzymy na pięć zmysłowych wrót (drzwi – dvāra), jest całkiem oczywiste,
że dotyk, węch i smak powstają w ciele. Czym rożni się to od wzroku i słuchu, które
odbierają zjawiska jako przejawiające się „na zewnątrz”? W rzeczywistości
patrzenie i słyszenie odbywa się również „wewnątrz”. My jednak wolimy wierzyć w
pojęcia jakich używa umysł. Uznajemy za prawdę to, co interpretuje percepcja,
która tworzy wrażenie dystansu.
Jak zatem rozpoznać, że to co obieramy naszym wzrokiem jest rzeczywiste? Gdy
zwracasz uwagę na to co widzisz, dostrzegasz jedynie pojęcia jak kształty, kolory,
dystans, wielkość, etc. Jednakże rzeczywistość, jak powiadają, nie ma koloru,
wielkości ani formy! Jak możemy być świadomi takiej rzeczywistości?
Odpowiedzią jest zdanie sobie sprawy z poznającego umysłu. Czy możemy
rozróżnić to, że poznajemy? Czy poznanie ma jakiś kolor, wielkość czy formę?
Musimy rozpoznać ten rodzaj umysłu. Co poznaje? Poznaje obiekty. Obiekty są
realne, są rzeczywistością przejawiającą się w tle za pojęciami.
Bez zrozumienia nie poznamy rzeczywistości, nawet gdybyśmy bardzo mocno się
starali. Świadomość widzi pojęcia i zrozumienie potrafi poznać to, co realne.
~~~ ☸ ~~~
Jogin: Jest mi znacznie trudniej uświadomić sobie patrzenie i słyszenie, ni ż być
66