Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

wspomniałem poprzednio. Pozostałem nieco z tyłu, ale byłem nadal obecny.
Dzisiejszego poranka, momentalnie zdałem sobie sprawę, że moje sfrustrowanie
było spowodowane tym, że czułem się bardzo samotnie. Gdy tylko to dostrzegłem,
moja frustracja znikła całkowicie.
SUT: Gdy patrzymy na uczucia, nie mogą one wzrastać, nie mogą stawać się
bardziej intensywne. Gdy obserwujesz uczucie, zdasz sobie sprawę, skąd
przychodzi, gdzie się zaczyna. Nie byłeś świadomy swojej samotności, więc to
uczucie zaczęło rosnąć, aż do rozmiarów frustracji. Jednak w momencie gdy
zacząłeś kontynuować obserwowanie swojego sfrustrowania, to uczucie
doprowadziło cię z powrotem do źródła, zobaczyłeś gdzie to wszystko się zaczyna.
Jogin: Zawsze byłem przekonany, że emocje zmieniają się bardzo raptownie i nie
pozostają w ciele. Jednak doświadczyłem na własnej skórze, że jest inaczej.
Wyraźnie odczułem tę emocję w ciele i nie zmieniała się szybko.
SUT: Dopiero gdy umysł stanie się przejrzysty, uspokojony i mocny można będzie
spojrzeć na naturę umysłu czyli dostrzec nieustanne i szybkie zmiany. Umysł nie
jest zupełnie poza ciałem, nie jest też całkowicie związany z ciałem – umysł
pozostaje jedynie w relacji z ciałem. Można powiedzieć, że ciało i umysł wzajemnie
oddziałują na siebie. Dlatego też możemy doświadczać konkretnych emocji
wpływających na poszczególne części ciała. Możemy odbierać to tak, że uczucia w
jakiś sposób pozostają w ciele, ale w rzeczywistości jedyne co się dzieje to interakcja
między ciałem i umysłem.
~~~ ☸ ~~~
Jogin: Zastanawiałem się nad tym, by wprowadzić pewne elementy do medytacji
siedzenia. W trakcie gdy praktykuję uważne chodzenie pojawiają się różne uczucia,
nastroje i tym podobne. Jednak mój umysł nie jest na tyle uspokojony by je
dokładnie zbadać. Kiedy siadam do medytacji, czy mógłbym wzbudzić je w sobie
ponownie bym mógł wtedy, gdy się pojawią zacząć je badać i dzięki temu lepiej je
zrozumieć? Tym sposobem jednak wywoływałbym coś raczej, niż patrzył na
cokolwiek co się pojawia. Nie mam tu na myśli jakiegoś intelektualnego sposobu
(np. na zasadzie reminiscencji), a bardziej chodzi mi o rodzaj metody badawczej.
SUT: Tak, możesz tak robić. Gdy umysł będzie gotowy możesz tak praktykować.
Jeśli umysł jest stabilny, gdy świadomość jest odpowiednio dobra, a ty czujesz, że
masz wystarczająco dużo samādhi, możesz zacząć przypominać sobie dane uczucia
by je dokładniej zbadać.
Jeden jogin żywił bardzo silną nienawiść za każdym razem gdy przypominał sobie
konkretne doświadczenie jakie miał z pewną osobą. Powiedziałem mu by patrzył na
swój umysł za każdym razem gdy pamięć o tym będzie spontanicznie powracać.
61