Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

konsekwentnej praktyki. Na początku potrzebujemy sporej ilości świadomości by
zbudować podstawy. Nie mając własnego doświadczenia musimy oprzeć się na
informacjach z innych źródeł, które pomogą nam w medytacji. Po jakimś czasie
zaczniemy zdobywać nieco własnego doświadczenia i pojawi się kilka wglądów.
Dopóki będziemy praktykować, uda nam się także zachować odpowiedni poziom
zrozumienia. Jeśli jednak nie będziemy poświęcać się praktyce z całego serca i
będziemy medytować od czasu do czasu, nasz poziom zrozumienia nie będzie mógł
wzrastać a nasze umiejętności zmaleją . Jeśli całkowicie zarzucimy praktykowanie
wtedy iluzja zacznie na nowo wzrastać. Jeśli będziemy ignorować i zaniedbywać się
w praktyce przez długi okres czasu, wtedy też iluzja zacznie zaciemniać wszystko
to, co niegdyś jasno rozumieliśmy.
Jeśli tylko będziemy praktykować gorliwie i konsekwentnie, będziemy też
nieustannie zdobywać nieco własnego doświadczenia i wglądów. Odświeżając je co
jakiś czas i utrzymując na odpowiednim poziomie, staną się one tak trwałe, że
zaczną działać razem ze świadomością. Gdy tylko mądrość i uważność idą ręka w
rękę, mogą osiągnąć wyższy poziom zrozumienia. Tym sposobem możemy mieć
głębsze wglądy.
Wszystkie te wnikliwe dociekania i refleksje zaczną w nas żyć i kumulować więcej
mocy. Nie będą już potrzebować świadomości. Od momentu jak wzbudzimy w sobie
tak potężne wglądy, będą one dostępne w każdej chwili. Oznaczać to będzie, że
mądrość zawsze będzie w nas obecna. Na tym poziomie świadomość wycofa się, jeśli
można tak powiedzieć, i będzie odgrywała poślednią rolę. Oczywiście uważność
zawsze będzie obecna, ponieważ mądrość nie może istnieć bez świadomości. Jednak
na tym etapie zrozumienia, mądrość będzie żyć w nas swoim własnym życiem.
Świadomość nadal będzie dawać pokarm mądrości i nasze zrozumienie będzie rosło
w siłę. Na tym etapie umysł będzie już wiedział co robić. Może się nawet okazać, że
praktyka stanie się tak łatwa, że nie potrzebny już będzie jakikolwiek wysiłek by
kontynuować medytację.
Jogin: Rozumiem, że być może jest to możliwe, jeśli ktoś żyje w społeczności
nastawionej na sprawy duchowe. Jednak osobiście wydaje mi się, a prawdopodobnie
większość osób przyzna mi rację, że w dzisiejszych czasach i w nowoczesnym
społeczeństwie bardzo trudno jest utrzymać taką ciągłość praktyki.
SUT: Wczoraj rozmawiałem o tym z jednym joginem. Powiedział mi, że bardzo
łatwo przychodzi mu być świadomym wszystkiego co robi i pozostawać spokojnym
i zrównoważonym do momentu, aż zacznie przebywać z innymi ludźmi. Wtedy
zaczynają się dla niego trudności z pozostawaniem uważnym. Podpowiedziałem
mu, że różnica między tymi dwoma sytuacjami polega tylko na tym, że w
pierwszym wypadku uwaga skierowana jest do wewnątrz, a w drugim na zewnątrz.
Jeśli skupisz całą swoją uwagę do wewnątrz nie możesz komunikować się ze
światem zewnętrznym i odwrotnie, jeśli będziesz skupiony tylko na zewnętrznym
świecie, wtedy nie dasz rady poznać samego siebie. Musisz nauczyć się robić obie
rzeczy naraz, a to wymaga ćwiczenia i praktyki.
17