Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

~~~ ☸ ~~~
Jogin: Medytacja w trakcie chodzenia jest całkiem prosta, zazwyczaj jestem wtedy
uważny i świadomy przez cały czas. Jednak zupełnie czymś innym jest
medytowanie podczas siedzenia. Zwykle zaczynam siedzenie z uczuciem jasności w
głowie lecz po jakimś czasie zmienia się to w rodzaj mętnego stanu umysłu. Co robię
nie tak jak należy?
SUT: Gdy uwaga zanika, oznacza to brak właściwego wysiłku. Musisz zwrócić
szczególną uwagę na obserwację umysłu. Staraj się dostrzec właściwości umysłu,
które pracują po to, by być świadomym i zauważ kiedy ulegają zmianie.
Staraj się zauważyć ile energii potrzebujesz do tego, by pozostać świadomym w
konkretnych postawach ciała. Gdy idziesz, umysł jest zwykle dość zajęty i musi
uświadamiać sobie kilka różnorodnych obiektów. Gdy siedzisz, umysł nie ma już tak
wiele do roboty i dlatego musisz nauczyć się „dostroić” umysł do tej pozycji tak, by
pozostał on jasny i uważny.
Jogin: Staram się użyć energii, by pozostać uważnym gdy siadam, ale wygląda na
to, że staram się za mocno, bądź działam w zły sposób, ponieważ po jakimś czasie
jestem strasznie zmęczony. Wtedy mam odczucie jakby to wszystko była stratą
czasu.
SUT: Umysł stanie się bardziej uważny i zainteresowany gdy pojawi się w nim
mądrość. Próbując zainteresować umysł tym co się przejawia, będziesz praktykował
„mądry wysiłek”. Ten rodzaj forsownego wysiłku jaki teraz praktykujesz
przypomina raczej ćwiczenia fizyczne, więc nic dziwnego, że się przemęczasz. Jeśli
ciekawość nie jest wzbudzona naturalnie, zacznij zadawać sobie pytania. Umysł
będzie dociekliwy i pozostanie świadomy tylko wtedy, gdy będziesz stawiał mu
pytania odnośnie tematów, które go interesują.
Praktykowanie jak osoba chora
Jogin: Byłem ostatnio chory, więc czułem się bardzo zmęczony i ociężały.
Zadziwiające było jednak to, że był to dla mnie okres bardzo dobrej praktyki, gdyż
było znacznie mniej starania się. Nie mogłem się starać, mogłem tylko obserwować.
SUT: To świetnie. Gdy dostajesz wskazówki, by praktykować jak osoba chora,
dokładnie taki rodzaj umysłu masz w sobie rozwijać. Nie oznacza to, że masz
chodzić bardzo powoli. Umysł osoby, która naprawdę jest chora nie chce niczego.
Obserwuje i akceptuje sytuację zupełnie pasywnie.
21