Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

swobodnie wędrować, to zawsze na końcu będę odczuwał w sobie przez to pewien
rodzaj spięcia.
SUT: Umysł działa na zasadzie nawykowego wzorca postępowania. Zaczynasz
rozumieć, że ten nawyk powoduje w tobie napięcie, ale mądrość jest jeszcze zbyt
słaba, a nawyk zbyt silny. Dlatego dla ciebie najważniejsze w tej chwili będzie
rozpoznanie co motywuje twoje myślenie. Musisz jasno zdawać sobie sprawę i
dostrzegać kiedy umysł chce myśleć, a kiedy chce się zagubić w myślach. Zwróć
szczególną uwagę na intensywność tego pragnienia. Zobacz kiedy staje się
silniejsze, a kiedy zanika. Zauważysz, że w momencie gdy to uczucie zaczyna
zanikać, myśli nie przychodzą, a gdy wzrasta pożądanie, myśli także zaczynają się
pojawiać. W międzyczasie nie zapomnij pytać się nieustannie o to, czy świadomość
nadal pracuje. Ale nie staraj się być świadomym. Masz być swego rodzaju
kierownikiem, twoją odpowiedzialnością jest sprawdzanie, czy świadomość
wykonuje swoja robotę.
~~~ ☸ ~~~
Jogin: To dla mnie wielkie wyzwanie by pozostawać z moimi myślami. Mogę mieć
przebłysk świadomości moich myśli, ale bardzo trudno jest mi pozostać z nimi na
dłużej. Szybko pochłania mnie kolejna opowieść umysłu.
SUT: Powodują to dwa czynniki. Po pierwsze, świadomość nie jest wystarczająco
silna, po drugie brakuje doświadczenia czyli praktyki. Większość osób nie ma
wprawy w praktykowaniu rozpoznawania myśli. Znaczy to tyle, że nie potrafią oni
stwierdzić, że pojawia się myśl, tym bardziej nie są w stanie być świadomi tej myśli.
To co ludzie zazwyczaj robią to skupiają się na myślach tak aby znikły.
Sugeruję początkującym joginom by po prostu rozpoznawali myśli, stwierdzając
ich istnienie, a następnie kierowali swoją uwagę z powrotem na obiekt
wcześniejszej obserwacji. W ten sposób stoją mocniej na ziemi. Gdyby obserwowali
nieprzerwanie konkretną myśl, mogliby zostać przez nią pochłonięci. Zatem
rozpoznawanie myśli, która się pojawia i wracanie uwagą do poprzedniego obiektu
obserwacji to bardzo pożyteczna praktyka i można wykonywać ją co i rusz. W ten
sposób ustanawia się swoją uważność. Jeśli zaczniesz w jakikolwiek sposób wikłać
się w historię jaką opowiada myśl, będziesz się nieustannie gubił.
Gdy osiągniesz już wystarczające doświadczenie w rozpoznawaniu myśli w taki
sposób, możesz zadać sobie pytanie: Czy dostrzegam, że jest to myśl, czy też
rozpoznaję to jako umysł?
To co myślisz może dotyczyć zarówno przeszłości jak i przyszłości, lecz umysł
powstaje jedynie w momencie teraźniejszym. Często używamy wyrażenia
„wędrujący umysł” co sugeruje, że umysł gdzieś poszedł, powędrował. Prawda jest
taka, że umysł nigdzie nie odszedł, gdyż może się on przejawiać jedynie w tu i
teraz. Wszystko co umysł robi to powstaje i zanika. Myśl o kimś, kto jest bardzo
68