Sama świadomość nie wystarczy - Sayadaw U Tejaniya

Piąta w kolejności spółgłoska w każdej z pierwszych pięciu grup jest nosowa.
Wszystkie spółgłoski przydechowe „kh”, „gh”, „ṭh”, „ḍh”, „th”, „dh”, „ph”, „bh”
wymawia się ze słyszalnym wydechem po spółgłosce. Najlepiej ćwiczyć ich wymowę
mając kartkę papieru przed ustami, która podczas wymowy tych spółgłosek
powinna się wyraźnie poruszać na skutek wydechu. Zatem „th” należy wymawiać
nie jak w słowie „tchawica”, lecz raczej jak w angielskiej nazwie kraju „Thailand”.
Podobnie „ph” wymawia się nie jak w słowie „pchać”, ani tym bardziej nie jako „f”
w angielskim słowie „photo”, lecz tak jak wymawia się prawidłowo w nazwie miasta
„Phuket”.
Cofnięte spółgłoski „ṭ”, „ṭh”, „ḍ”, „ḍh”, „ṇ” należy wymawiać z czubkiem języka
lekko cofniętym, nie dotykając zębów, lecz najwyższej części podniebienia
twardego, tuż nad dziąsłami.
Przy wymawianiu spółgłosek zębowych „t”, „th”, „d”, „dh”, „n” czubek języka
dotyka górnych zębów.
Spółgłoskę „c” wymawia się jak polskie „cz”, „j” jak polskie „dż”, „ñ” jak polskie „ń”
(albo „ni”, jeśli po nim występuje samogłoska), „y” jak polskie „j”.
Spółgłoski „k”, „g”, „t”, „d”, „n”, „p”, „b”, „m”, „r”, „l”, „s”, „h” wymawia się tak
samo jak w języku polskim. Spółgłoski „ṅ” i „ṃ” wymawia się podobnie do
tylnojęzykowego „n” w wyrazie „ring”.
Różnica pomiędzy „ṅ” a „ṃ” jest trudna do rozróżnienia, ale pierwsza z tych
spółgłosek — w przeciwieństwie do drugiej — nig dy nie występuje się na końcu
wyrazu. Zatem odnośnie do naszego przykładowego wyrazu „ring”, gdyby
tylnojęzykowe „n” było zapisane przy pomocy „ṃ”, to po nim nie mogłoby
wystąpić dźwięczne „g”.
Podwójne spółgłoski wymawia się jako jedną, robiąc krótką pauzę. Nie będzie to
więc Bud-dha a raczej Bu…dha, podobnie jak w języku polskim można wymawiać
jedno „k” z krótką pauzą w słowie „lekko” bądź jak „b” w słowie „hobby”.
Spółgłoskę „v” zasadniczo wymawia się jak polskie „w”, jednak czasem można
usłyszeć zamiast tego dźwięk zbliżony do polskiego „ł”, np. wyraz „vata” czyta się
raczej jak „łata”, niż jak „wata”.
126