MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

CARMEN CORNES
Carmen Cornes Piñeiro naceu en Sisán, o 3 de xuño de 1911.
Eu son de Pontevedra -sinala Carmen- das Rías Baixas. O meu
pobo chámase Sisán e está moi preto de Cambados. Saes do
meu poba e xa se ve o mar. As Rías Baixas son, non sei como
explicalo, non hai palabras para dicir como son as Rías Baixas.
Con estas palabras Carmen Cornes contáballe á escritora
arxentina Beatriz López a morriña pola súa terra natal:
Saímos unha mañá de Sisán -continúa Carmen- nun coche de
liña, así se dicía, coche de liña. Leváronnos a unha fonda, pasamos
a noite en Vilagarcía ata o outro día ao mencer, que
embarcamos. E ese día á mañá estaba toda a xuventude en
Vilagarcía para nos despedir. Emocionámonos moito. Tódolos
rapaces que coñeciamos que eran de aí, da ría, fóronnos despedir.
Aí si chorei un pouco.
Nosoutras embarcamos en Vilagarcía, nun boteciño, porque
en Vilagarcía hai porto pero non para barcos de calado tan
grande. Entón o barco estaba máis afastado e nosoutras nun
boteciño fomos.
Despois de máis de vinte días de travesía e de parar en tódolos
portos, Carmen chegou á Capital do Prata:
Cando cheguei e vin o porto de Bos Aires -lembra Carmen- no
primeiro que pensei foi en voltar, sinceiramente.
Desilusionoume de entrada, de verdade. Era un deserto case
Bos Aires. O máis grande que había era San Telmo. Cando
cheguei ao porto, estaba case todo descampado. Era case a
Pampa o que se vía desde o porto.
Carmen foi parar á casa do seu tío, onde malvivía nunha habitación
de Parque Patricios. Aos poucos días xa estaba traballando
como interna dunha casa de fogar. Pasou por moitas casas máis
ata que cansada de ser explotada e humillada comeza a traballar
nunha fundición de bronce no barrio da Paternal. Pero as condicións
laborais tamén eran de suma explotación:
Mulleres da emigración
117