MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

Presas en Saturrarán, grupo de teatro.
262 Mulleres da emigración
fuxir pero foilles imposibel. Trasladáronos a Curtis e ó día
seguinte foron levados á cárcere de Santiago. Ó chegar, os
outros detidos vanlles contando os horrores que estaban cometendo
os falanxistas. Alí entéranse que fora fuxilado Anxel
Casal, Camilo Díaz e un sen fin de militantes de todos os partidos.
Polas noites conta Isabel que os carcereiros sacaban ós
compañeiros para darlles o paseo e tiralos polas cunetas, para
que o povo escarmentara.
Despois de varios meses, o 19 de decembro as autoridades facciosas
realizan unha farsa xudicial condeando ó matrimonio á
pena de morte.
A noticia foi angustiante para ambos, polas súas mentes pasaban
os seus dous fillos. ¿Que ía a ser deles se foran fusilados?. A
única esperanza que tiña o matrimonio era que os leais á república
poideran aplastar en todo o Estado Español ós sediciosos.
Isabel narra en forma dramática os seus últimos momentos
xunto ó seu marido na cárcere: “Bueno, xa estamos condeados
a morte; ós cinco días, polo tanto o día do nadal cumplirase a
sentencia; seremos fusilados. Calvelo dime que para salvarme
simule un embarazo; él poderá conquerir dous médicos que
certifiquen, polo menos dúbidas, sobre o meu estado. Ante esto
tería que suspenderse a execución, e mentras tanto moitas cousas
poderían pasar, entre elas as de gañar a guerra, etc.. Pero eu
non quero de ningún xeito; paréceme unha inmoralidade votar
man da facultade de ter fillos para salvarme... ¡se me salvaba!
Prefería morrer con Calvelo. Co do embarazo aplazaríase o