MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

Croquis dun dos sotos
clandestinos de
detención na ESMA.
Edificio da ESMA
(Escola de Mecánica
de la Armada).
218 Mulleres da emigración
sempre en Capucha, fíxoo coa súa voz e a súa presencia.
Era miúda e de aparencia fráxil, mais os meses compartidos
en cativerio demostráronnos o contrario.
A Galega logrou vencer aos mariños con ese costume que
tiña de armar as historias e as tácticas de comportamento.
A Galega e o seu grupo puideron vencer a soberbia e a
crueldade sen límites dos mariños da ESMA. Aínda estando
desaparecida. E porque está desaparecida seguiraos vencendo
en cada aceno cotián das súas fillas e en cada aceno de
loita dos seus compañeiros de cativerio e de militancia.”
Naquel grupo de seres humanos que se debatían en cada
minuto entre a vida e a morte algúns lograron salvar as
súas vidas, entre eles: Víctor Basterra, Norma Cozzí
(Paula), Héctor Pichini (Tata), Osvaldo Barros
(Anteojito), Susana Leiracha (Kuki). Outros dos compañeiros
foron asasinados, entre eles: Elsa Martínez “La
Gallega”, Josefina Villaflor, Enrique Arditti (Gordo Ramón),
José Anzorena (Pepe), Tía Irene, José Hassan (Pepe),
Fernando Brodsky (Nando), Carlos Chiaravalle (Viejo
Diego), Ricardo Sáenz (El Topo).
Na actualidade as súas fillas Elsa e Laura seguen o camiño dos
seus pais e participan activamente dos movementos que loitan
pola Memoria e a Xustiza.
En 1998 realizouse en Gondomar, o seu Concello natal, unha
homenaxe a Elsa Martínez Mesejo. Nunha praza desa vila
galega unha placa lembra a loita de Elsa e a loita de todas as
Nais de Praza de Maio.