MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

Raimundo VIllaflor, o
compañeiro de Elsa coa filla.
216 Mulleres da emigración
un artigo dun tema previamente designado no grupo de prensa,
e resumir o contido da nova, escribilo a máquina e entregalo
para a fotocopia dese pequeno resumo diario de novas.
Durante as horas da tarde, despois de comer, a Galega era a
encargada do grupo de ximnasia.
Sentabámonos fronte a ela e como nas clases de educación física
da secundaria facíamos os exercicios en medio de conversas,
chufas e risos de todo o grupo.
Finalmente, unha noite un oficial encargado de `Pecera´,
chama ao meu grupo porque “imos saír en liberdade”. Eu estaba
preparando o mate e non quería deixar a tarefa. Unha
secuestrada antiga sacoume a `pava´ das mans e ordenoume ir
buscar as miñas pertenzas.
Todos nos mirabamos entre sorprendidos, alegres, tristes e
case non había comentarios. É que noutras épocas, e na nosa
tamén, esas saídas podían significar a vida e a liberdade, ou o
traslado e a desaparición.
Todos os compañeiros se puxeron en fila no corredor de
`Pecera´, sen que ninguén falase e coas nosas escasas e valiosas
pertenzas fomos saudando a todos e cada un, con bicos e os ollos
con bágoas. As palabras eran de alegría mesturadas con tristura,
porque nós marchabamos mais o resto quedaba. Só recordo que
a cada un, co bico desexeille sorte. Ao mes ordenáronnos volver
porque estabamos controlados de xeito telefónico e quizais con
seguimento. Devolvéronnos os documentos, fixéronnos algunhas
preguntas, fixéronnos recomendacións mais só lembro que