MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

As disidencias irán en aumento até que son expulsados por
“fraccionistas”. Nese grupo de galegos estaban o hoxe destacado
xinecólogo pontevedrés Manuel Viñas, Leonardo Omero,
Roberto Calvelo, Antonio Pérez e o actual presidente do CRE
de Bos Aires, Francisco Lores. (Coa ida de Isabel de Bos Aires
este grupo de pensamento maoísta funda o primeiro grupo da
UPG baixo a dirección de Manuel Mera).
Un dos compañeiros de militancia daqueles anos, “Paco” Lores,
lembrará algunhas características dela: “Isabel era unha muller
con moita persoalidade, cunha importante formación política.
Tanto a min como ós demais compañeiros do grupo encantábanos
escoitar as súas opinións. Ela pensaba que era posibel seguir loitando
a través da vía armada contra a dictadura de Franco. Sempre
foi unha muller valente. Tanto a min como a Leonardo e Viñas que
éramos máis xoves que ela, encantábanos cando nos contaba
sobre a súa participación na guerrilla. Coa súa morte se nos vai un
pedazo da heroica historia de Galicia”.
En 1966 debido ó golpe militar de Onganía, o seu fillo trasládase
a Chile e Isabel síguelle os pasos. Roberto Calvelo foi
contratado polo Ministerio de Educación deste país. En 1971
pasou a ser consultor da FAO.
En 1973 outra vez ó exilio, o golpe de Pinochet a obriga a sair
rápidamente deste país e trasládase ó Perú. En 1975 o seu fillo
Manolo a invita a pasar unhas vacacións
ó Estado Español chegando uns
días antes da morte de Franco. Esta
visita pasaría a ser permanente xa que
ó pouco de chegar conquire ser reintegrada
ó seu posto laboral no Ministerio
de Facenda e radícase en Madrid.
“Non me levou á loita ambición
algunha, mellor dito, levoume unha
ambición inmensa, a de querer aportar
o meu grao de area á trasformación
dunha sociedade inxusta, deshumanizada,
cruel, noutra máis xusta
que abarcara a todos os seres e na que
todos atoparan a posibilidade de vivir
a nivel humano”.
Isabel Ríos faleceu en Madrid o 17 de
xuño de 1997. A súa apaixoante historia
énchenos de orgullo pola súa
valentía e a súa confianza, nuns ideais
que querían cambiar o mundo.
Mulleres da emigración
Isabel en Curtis.
267