MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

entrevista realizada a María recolle a testemuña da súa actividade
sindical: “ Anxo era secretario xeral do sindicato de mariñeiros
de Vigo, e a min, na fabrica de corservas, tamén elixíronme
delegada sindical e comecei a plantexar necesidades, dereitos:
laceniñas ou armarios individuais para gardar a roupa, garderias
para os nenos, atención ás embarazadas...Alí traballaban
fundamentalmente, mulleres. E o crego (dono da empresa) tratou
de despedirme, fixo todo o que puido, pero a oposición das
miñas compañeiras impediuno.”.
Durante a súa activa militancia coñece á Pasionaria nun congreso
celebrado en Madrid en 1935, tamén a tratou en París nun
congreso antifascista. Cando Dolores Ibárruri visita Vigo durante
a campaña da Frente Popular, María Arauxo e Agustín Leira
son os encargados de acompañala na súa estadía na cidade, que
conclúe co combativo mitin celebrado no campo de Barreiro.
En 1935 María e Anxo teñen a súa última filla Dora. Eran anos
de ilusión, a formación da Frente Popular abría a posibilidade
de arrebatarlle o goberno á dereita, mentres en Galicia no 36 o
referéndum do Estatuto daba un contundente apoio á proposta
autonomista. O trunfo da esquerda abre unha etapa de conspiracións
golpistas que remata co alzamento do Xeneral Franco
o 18 de xullo de 1936. En Vigo os traballadores movilízanse
contra o golpe, concentrándose na Porta do Sol. Alí as mulleres
traballadoras da conserva enfróntanse coas tropas rebeldes.
María Arauxo, Flora Rodríguez e outras compañeiras increpan
ós soldados con berros de: " cobardes! Tirade contra o pobo
indefenso, tirade contra nós! Cobardes.... " .Mentres, abren as
blusas e golpean coas mans o peito. Os militares “valentes”
responderon con balas, mentres a multitude indefensa corría
polas rúas buscando refuxio.
Grupo de pasaxeiros do
Márquez de Comillas. De
esquerda a dereita, na
primeira ringleira, María
Araúxo, Antonia,
Sebastián, o matrimonio
Comesania e Doriña.
Mulleres da emigración
33