MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

AUREA CONDE
Aurea González de Conde, "A Raíña do Plátano", como lle
chamaban no Brasil, naceu en 1889 en Santa María de
Sobradelo, unha parroquia situada ao noroeste do concello de
Carballeda de Valdeorras.
En 1906, cando tiña 17 años, emigra coa súa familia para o
Brasil. Partiu do porto de Vigo e despois de case 15 días de navegación
chegou a Salvador de Baía. Logo o barco recalou en Río
de Xaneiro, para desembarcar finalmente no porto de Santos.
Naquel porto brasileiro establecérase unha colonia importante
de emigrantes. Segundo o censo de 1913, realizado polas autoridades
administrativas de Santos, residían 8.291 españois
entre os 88.967 habitantes da cidade. A radicación desta enorme
colonia levou aos inmigrantes españois a fundar unha das
primerias institucións mutuais do Brasil, o Centro Español e
Repatriación de Santos, o 6 de xaneiro de 1895.
Segundo o historiador Ricardo Evaristo Santos:
"Comezou a traballar en distintas actividades, cando chegou a
coñecer por casualidade ao señor Luciano de Castro, español
natural das Illas Canarias, e que tiña unha pequena produción
de plátanos nas terras de Vargem Grande (Guaruja). El ademais
diso era un gran mergullador. O seu primeiro traballo foi
a retirada dunha carga (material dun pequeno barco) que estaba
na época depositado no fondo do esteiro do porto de Santos.
Debido a este tipo de traballo, conseguiu máis tarde alugar
unhas terras, adquirindo logo no ano 1903 embarcacións que
puideran facilitar esa actividade. Máis tarde, en 1906, adquire
unha área de terra, en fronte do Monte Cabrao, no Canal de
Bertioga, sitio ese denominado Morro do Leao ou Morriños.
Alí é onde monta un pequeno estaleiro para arranxa-las súas
embarcacións, pasando tamén a adicarse á agricultura: laranxas,
coliflor e outras verduras, mesmo pasto para os animais
que servían ao destacamento policial da época."
Mulleres da emigración
63