MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración
MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración
MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
P<strong>la</strong>ceres Castel<strong>la</strong>nos fa<strong>la</strong>ndo<br />
nun congreso internacional<br />
<strong>de</strong> mulleres.<br />
92 Mulleres da emigración<br />
e os seus corpos apareceron na estrada <strong>de</strong> Vigo a Redon<strong>de</strong><strong>la</strong>,<br />
moi preto da actual ponte <strong>de</strong> Ran<strong>de</strong>. Foi un 10 <strong>de</strong> novembro<br />
<strong>de</strong> 1936. Víctor Fraiz Castel<strong>la</strong>nos tiña só 19 anos <strong>de</strong> ida<strong>de</strong>.<br />
Por aqueles tempos da Segunda República Víctor Fraiz era<br />
un <strong>de</strong>stacado militante comunista e dirixente da Fe<strong>de</strong>ración<br />
Españo<strong>la</strong> <strong>de</strong> Trabal<strong>la</strong>dores do Ensino (FETEN).<br />
Así conta a propia P<strong>la</strong>ceres como se <strong>de</strong>sata a traxedia: “Nos<br />
últimos días do mes <strong>de</strong> novembro atopei na rúa <strong>de</strong> Alcalá ao<br />
Sr. Mel<strong>la</strong>, que ao saudarme escapoulle darme o pésame por<br />
Víctor.... posteriormente a miña irmá enviábame unha mensaxe<br />
po<strong>la</strong> Cruz Vermel<strong>la</strong> corrobando o masacre cometido. Coa<br />
miña dor <strong>de</strong> nai, bebendo bágoas e afogando suspiros, achegueime<br />
a unha familia amiga por saber algo máis e contáronme<br />
que aos meus fillos leváronos como reféns por que non atopaban<br />
ao pai, e para que o meu marido se entregase <strong>de</strong>ran<br />
morte ao mozo anunciando que os matarían a todos se o meu<br />
marido non aparecía. O meu fillo Víctor cumprira 19 anos en<br />
setembro. Unha inocente vítima, sufriu o martirio dos xustos e<br />
na estrada <strong>de</strong> Vigo a Redon<strong>de</strong><strong>la</strong> apareceu morto. Ao saber isto<br />
o pai presentouse para evitar a matanza dos outros fillos, ao ver<br />
que o fascismo cruel se alimenta <strong>de</strong> sangue inocente, logo <strong>de</strong><br />
con<strong>de</strong>nalo a matar, ao cabo duns meses fusilárono por pensar,<br />
e porque era un Mestre Nacional que cantaba na súa esco<strong>la</strong> o<br />
Himno Republicano...”.