MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

omántica, levárona a aceptar a proposta de casamento.
A boda celebrouse en Madrid, o 19 de marzo de
1887, a partir desta data convírtese oficialmente en
Sofía Lustoslawska, súbdita do Zar de todas as
Rusias. O seu casamento fortuito a levará a percorrer
media Europa. Ós poucos meses viaxa co
seu marido até Polonia, onde a súa familia ten un
extenso latifundio ó borde do río Narew. Tras coñecer
a súa familia política en Drozdowo, onde permanece
varios meses, trasládase a Tartu (Estonia), alí
nace a súa primeira filla. Despois fixará a súa residencia
en Moscú, e nace a súa segunda filla.
Vivirá en Londres, até que se radica en
Kazán, cidade da Tartaria rusa. Nesta cidade
ten a súa terceira filla.
Na lonxana Rusia chea de melancolía escribe
en 1894 a novela titulada "El doctor Wolski"
posteriormente en poesía "Fugaces" (1898). En
1903 escribe "Sobre el Valga helado". Estos serían
os primeiros libros da súa producción literaria, na fría e
conflictiva Rusia de fins de século.
Coa morte da súa primeira filla, Sofia sumerxiuse nunha profunda
depresión, que a leva a trasladarse a Galicia. En 1896
radícase en Mera, -Oleiros- nunha casa coñecida como de
"Casilda", alí permaneceu casi dous anos. A súa permanencia
en Mera, a aproveita para contactar con outras persoalidades,
que por aqueles anos veraneaban nas praias de Oleiros. É de
destacar a súa amizade con Doña Emilia Pardo Bazán, á que
visitaba no seu Pazo de Meirás. Tamén frecuentaba a Filomena
Dato en Moruxo, ou a Fanny Garrido no Pazo de Lóngora.
Quizais o máis destacado das súas relacións coa intelectualidade
galega prodúcese coa súa participación nas tertulias da
Librería Regional, de Eugenio Aldao. As famosas reunións
tamén chamadas as tertulias da "Cova Céltica" estaban compostas
polos intelectuais nacionalistas daquela época. Entre os
máis distinguidos podemos nomear a Manuel Murguía, Sofía
Casanova, a que se entregara de cheo á causa pola independencia
polaca, sentíase atraída polas reivindicacións dos rexionalistas
galegos. Polonia e Galicia tiñan problemas comúns a
resolver, a súa identidade, o seu idioma, etc. Tanto ela como
Lutoslawski, sintonizaron rápidamente cos integrantes desta
tertulia coruñesa. A pesar da súa simpatía polos rexionalistas
Sofia non poido realizar unha obra importante en galego, a
maior parte dos seus traballos foron en lingua castelán.
Mentras Sofía e o seu marido residiron en Mera, a súa casa
convertiuse en lugar de encontro de distinguidos visitantes
Mulleres da emigración
75