MaquetaciÛn 1 - Crónicas de la Emigración

ao carón da plana maior do goberno. Os
erros políticos de Casares Quiroga serán
decisivos para a derrota do bando republicano.
Casares négase a tomar medidas
contra os sediciosos e cando lle esixen
que entregue as armas para facerlle
fronte ao golpe militar, négase a facelo.
Javier Alvajar, seu fillo, conta unha
anécdota que lle relatará Amparo:
Anos máis tarde en París, miña irmá
Amparo, que traballaba nos servizos
secretos do goberno, contoume que
varios meses despois de comezada a
guerra foi a ver a Casares para lle preguntar
qué quería que fixese coas copias
dos informes que lle pasaban a el como
presidente do goberno, dándolle conta
detallada do que se tramaba nos cuarteis,
cos nomes e graos respectivos dos conspiradores.
A contestación de Casares á
miña irmá foi a seguinte: "Amparito, por
favor, fai desaparecer eses papeis que
demostran a miña culpabilidade".
No Madrid heroico que resistía baixo o
berro de "non pasarán" vivía outro paisano
de Amparo moi amigo de Casares
Quiroga, o poeta Arturo Cuadrado. O
novo intelectual de esquerdas salvara a
súa vida ao atoparse o 18 de xullo en
Madrid, despois de ter ido, como subsecretario
da Comisión do Estatuto da
Autonomía, a entregar dito documento
ante o presidente da República. Os
dous mozos comezaron a verse nos
momentos libres. Ao pouco tempo, a
amizade converteuse en noivado e
xuntos trasladáronse co goberno a
Valencia. Nesta cidade casan, sendo o
padriño de vodas o destacado dirixente
galeguista Alfonso Rodríguez
Castelao. O novo matrimonio, despois
dunha tempada, trasládase co goberno
legal ata Barcelona. Nos últimos meses
da súa estadía en Barcelona nace a súa
única filla, Silvia.
Mulleres da emigración
19