De AWBZ internationaal bekeken - Rvz

Gemeentes hadden onvoldoende deskundigheid voor het organiseren
van de toegang tot zorg. Een ander kritiekpunt is de beperkte bereidheid
bij gemeentes tot samenwerking met andere gemeentes of met de
provincies, welke verantwoordelijkheid dragen voor de gezondheidszorg.
Gaandeweg is de deskundigheid bij de gemeentes echter groter
geworden en worden er voldoende groepsvoorzieningen gebouwd.
Noten
1 Ook de langdurige zorg voor kinderen zou inbegrepen kunnen
worden. De context van het project maakt het echter logisch deze
buiten beschouwing te laten.
2 Niet vergeten mag worden dat op het moment dat medicatie
beschikbaar komt voor de Alzheimer-gerelateerde aandoeningen,
een belangrijk deel van de ouderenzorg op andere leest geschoeid
zal moeten raken. Een soortgelijke ontwikkeling deed zich in het
verleden voor bij de HIV-aidszorg. Maar dit is vooralsnog een
mogelijkheid voor de langere termijn.
3 Een recent voorbeeld is de door de EU geïnitieerde Open
Coördinatiemethode (OMC) rond gezondheidszorg en zorg voor
ouderen, ontstaan op basis van een verzoek van de lidstaten aan de
Europese Commissie tijdens de Raad in Barcelona (2002). Deze
OMC is een vorm van EU-beleid zonder expliciet beleid te maken
(en dus politiek te bedrijven) via regelgeving. Met de OMC vraagt
de EU aan haar lidstaten om informatie over het eigen nationale
systeem op basis waarvan vergelijking met andere lidstaten mogelijk
is. Zodoende kan good practice in de ene lidstaat leerstof voor andere
lidstaten bieden. De OMC rond zorg, relevant voor deze rapportage,
richt zich op de trits: financiële duurzaamheid, toegang en kwaliteit.
4 Een Groenboek is de eerste gedachtevorming door de Europese
Commissie. Deze leidt – na consultatie met overheden en veldpartijen
– in de regel tot volgende beleidsstappen.
5 Hiervoor is een aantal redenen te noemen:
1 Een te strakke blik op ‘evidence-based’ beleid negeert dat
de praktijk van de innovaties in de gezondheidszorg leert dat
van wetenschappelijk bewijs tot werkvloer niet zelden een
termijn van 20 jaar vergt. Niet voor niets wil de Europese
Commissie in haar nieuwe onderzoeksprogramma veel meer
aandacht voor de implementatie van uitkomsten van onderzoek.
2 Het begrip ‘evidence-based’ suggereert dat er altijd ‘evidence’ is.
Voor een willekeurige patiënt waarbij de diagnostiek bijvoorbeeld
zo´n 6-7 jaar duurt (bij reumapatiënten geen uitzondering)
is er tot het moment van zekere diagnose dus een
probleem. Ook het stellen van de diagnose ‘dementie’ kan nog
RVZ
De AWBZ internationaal bekeken: langdurige zorg in het buitenland 102