De AWBZ internationaal bekeken - Rvz

aan te bieden. Om dit te bereiken is de Schotse overheid voornemens
de diagnostische mogelijkheden in de extramurale zorg te vergroten, de
zorg na ontslag vanuit een ziekenhuis te verbeteren en gespecialiseerde
huisartsen te introduceren.
Institutionele langdurige zorg
In het nog niet gepubliceerde document ‘Longterm care policies for
older people’ wordt gesteld dat naar schatting 5,1% van de oudere
bevolking langdurige zorg binnen een instelling ontvangt, waarvan
3,1% in verzorgingshuizen, 1,7% in verpleeghuizen en 0,3% in
ziekenhuizen. Een kleine minderheid van de ouderen koopt particuliere
zorg in instellingen. De meeste ouderen maken gebruik van de lokale
voorzieningen en zijn daarvoor op lokaal niveau geïndiceerd. Over de
hoogte van de bijdrage voor private institutionele zorg kan, voor zover
dat geheel of gedeeltelijk wordt gefinancierd door de lokale overheid,
worden onderhandeld tussen de aanbieder en de lokale overheid. Sinds
1993 hebben lokale overheden deze verantwoordelijkheid gebruikt om
de hoogte van de bijdragen terug te dringen. Er zijn aanwijzingen dat
sommige aanbieders particuliere cliënten meer laten betalen dan
cliënten wiens zorg uit publieke middelen wordt gefinancierd. Na een
aanzienlijke groei in de jaren ‘80 en ’90 is nu sprake van een daling in
de particuliere institutionele zorg (OECD 2004).
Toegang tot zorg
Per 1 april 2005 voerde het Verenigd Koninkrijk de ‘Single Assessment
Procedure’ (SAP) in als antwoord op de social and health divide die
sinds jaar en dag bestond. De nieuwe indicatieprocedure is gebaseerd
op nationale wetgeving. Toegang tot de met publieke middelen gefinancierde
langdurige zorgvoorzieningen vindt voornamelijk plaats door een
indicatiestelling die door de afdeling zorg en welzijn van de lokale
autoriteiten wordt gecoördineerd. Er bestaan geen nationale regels die
de hoeveelheid zorgvoorzieningen bepalen. Dit gebeurt op lokaal niveau
door de lokale zorg- en welzijnsorganisaties. De criteria kunnen plaatselijk
verschillend zijn, afhankelijk van de beschikbaarheid van middelen.
Uitgangspunt bij de indicatiestelling is de zorgbehoefte van de cliënt
en hun mantelzorgers, waarbij de nadruk ligt op toewijzing aan mensen
met ernstige beperkingen. In april 2004 is een eenduidige indicatiestelling
voor ouderen ingevoerd. Het is de bedoeling dat deze uiteindelijk
binnen de hele zorg- en welzijnssector zal worden toegepast. De ‘Single,
Shared Assessment’ (SSA)is een van de meest essentiële bouwstenen in
de strategie van de Schotse overheid om de toegankelijkheid en de
kwaliteit van de lokale dienstverlening te verbeteren. Onder andere
lokale overheden, wooncorporaties en aanbieders van thuiszorg dienen
met het SSA te werken. In 2002 is de implementatie van het instrument
voor ouderen gestart, in 2003 dient de rest van de doelgroepen van de
Schotse community care geïndiceerd te worden met het instrument.
RVZ
De AWBZ internationaal bekeken: langdurige zorg in het buitenland 62