De AWBZ internationaal bekeken - Rvz

dat tot 6% in 1999, een niveau dat sindsdien wordt gehandhaafd
(OECD 2005). Lokale overheden bieden verschillende arrangementen
aan met zorg thuis, huishoudelijke hulp, dagopvang, ondersteuning
van mantelzorgers, beepers / elektronisch toezicht ook na kantoortijden
en special housing. Onder special housing worden eigen
appartementen in service flats, verzorgings- c.q. verpleeghuizen en
grouphomes gerekend. Binnen de special housing is de gemeente
verantwoordelijk voor de zorg tot op het niveau van verpleegkundigen
(artsen vallen onder de regionale overheid).
2. Het versterken van een meer maatschappelijk in plaats van medisch
perspectief op de zorg voor ouderen.
Nauwe samenwerking tussen aanbieders van welzijns- en zorgdiensten
(zorgketens) en een groeiende beschikbaarheid van diensten die dicht
bij de oudere en zijn mantelzorger worden geboden, zijn belangrijke
kernelementen uit de Ädelreform.
Gemeentes waren al verantwoordelijk voor sociaal beleid en kregen er
nu de langdurige zorg bij. De Ädelreform leidde tot een algemene verantwoordelijkheid
van gemeentes voor ouderenzorg en ouderenwelzijn:
van verpleeghuiszorg tot zorg in de thuissituatie vielen diensten onder
gemeentelijke verantwoordelijkheid. Daarmee doorbrak men de
mogelijkheid tot afwenteling van verantwoordelijkheden. Slechts de
mogelijkheid om verantwoordelijkheden door te schuiven naar de
mantelzorg bleef. Door het scherpe Zweedse bewustzijn van de plicht
van gemeentes om voldoende zorg te garanderen kunnen gemeentes
zich niet verschuilen achter wachtlijsten. Er zijn wel grensproblemen
met de gezondheidszorgdiensten die de regio’s moeten leveren, maar
dit wordt via overeenkomsten verder afgeregeld tussen afzonderlijke
gemeentes en de regionale overheid.
De nooduitgang van de eigen bijdragen die voor steeds meer diensten
gevraagd werden, is inmiddels minder wijd open dan voorheen; de
nationale overheid heeft hier – net als op de lengte van wachtlijsten –
een maximum op gesteld.
Publiek en privaat
Privatisering en marktdenken zijn net als in Nederland een grote rol
gaan spelen in de zorg. Eigen bijdragen zijn ingevoerd zowel voor
geneesmiddelen en tandartsenzorg, als voor thuiszorg en residentiële
ouderenzorg. Deze eigen bijdragen konden bij elkaar toch wel oplopen
en daarom werd in 2004 door de nationale overheid een maximum
begrenzing à 405 euro ingevoerd.
De Ädelreform leidde er bovendien toe dat het denken over
institutionele zorg veranderde. De woon en zorgcomponenten werden
gesplitst en bewoners kregen daarmee een huurprijs en een inkomensgerelateerde
eigen bijdrage voor zorg te betalen.
RVZ
De AWBZ internationaal bekeken: langdurige zorg in het buitenland 92