De AWBZ internationaal bekeken - Rvz

Inkomens- en vermogenstoets
Het Verenigd Koninkrijk en Spanje hanteren inkomens- en vermogenstoetsen
voor langdurige zorg voor zover die geen deel uitmaakt van
het (nationale) zorgsysteem. Zweden, Duitsland en Nederland hanteren
helemaal geen inkomens- en vermogenstoetsen voor langdurige zorg
en ondersteuning. In Duitsland krijgt men wel te maken met een
inkomens- en vermogenstoets als men aanspraak wil maken op de
sociale zekerheid omdat men de eigen betalingen voor de langdurige
zorg niet (meer) kan opbrengen.
Ondersteuning van de familie als indicatiecriterium
Voor het meenemen van de ondersteuning van de familie in de
indicatiestelling geldt waarschijnlijk hetzelfde als voor het meenemen
van het inkomen en vermogen. In de onderzochte literatuur is over
dit onderwerp echter niet veel gevonden.
In Nederland wordt sinds de invoering van het werkdocument.
Gebruikelijke zorg de familie nadrukkelijker in het indicatieproces
meegenomen. In Spanje is dit in sommige streken ook het geval, zoals
in Catalonië waar de verantwoordelijkheid van kinderen voor de ouders
wettelijk is vastgelegd. In Zweden wordt in het kader van het Special
Needs Housing-programma de familie ook meegenomen in de
indicatiestelling, al kan dit per gemeente verschillen.
Waarschijnlijk geldt voor het overige dat in geen van de onderzochte
landen de ondersteuning van de familie wordt meegenomen in de
indicatiestelling als de langdurige zorg onderdeel is van het zorgsysteem.
Waarschijnlijk wegen voor de toegang tot sociale voorzieningen voor
langdurige ondersteuning de onderzochte landen in meer of mindere
mate de aanwezigheid van familie mee. Voor gemeenschapsgerichte,
niet-individualiseerbare voorzieningen zal dit echter moeilijk zijn.
Wel verschilt per land het aantal voorzieningen dat is ondergebracht
in het zorgsysteem dan wel het ondersteuningssysteem.
Niveau van verstrekkingen
Voor de ouderenzorg zijn voor de onderzochte landen alleen gegevens
gevonden over het aantal intramurale bedden voor langdurige zorg
voor 65-plussers en het percentage mensen in verpleeghuizen dat op
een één- of meerpersoonskamer ligt. Op basis van beide cijfers zijn geen
harde conclusies mogelijk over de positie van Nederland. Dit als gevolg
van verschillende methodologische problemen die in het desbetreffende
hoofdstuk worden besproken.
Over de geestelijke gezondheidszorg is relatief veel informatie
verzameld. Zo heeft Nederland volgens de WHO het meeste aantal
psychiatrische bedden per 10.000 inwoners en ook bijna de meeste
RVZ
Langdurige zorg: Nederland vergeleken met andere EU-landen 181