De AWBZ internationaal bekeken - Rvz

plaatsen en Spanje heeft de minste plaatsen. Het aantal psychiatrische
ziekenhuisbedden is in Nederland (135.5) en Duitsland (128.2) het
hoogst. Spanje heeft de minste en Engeland en Zweden hebben
ongeveer de helft beschikbaar van wat Nederland heeft.
Beschouwing
Interessant reliëf voor bovenstaande cijfers biedt de gevangenispopulatie.
Zeker als men bedenkt dat onder deze groep het aantal psychische
stoornissen hoog is. Waar Spanje samen met Engeland rond 2003 de
meeste mensen in de gevangenis hebben zitten, heeft Spanje op het
gebied van de GGZ de minste intramurale voorzieningen. Alleen op
het gebied van onvrijwillige opnamen scoort Nederland nog lager.
Ook opvallend is dat Zweden de laagste gevangenispopulatie rond
2002 heeft, terwijl zij de meeste forensische bedden en plaatsen in
begeleid wonen heeft. Op het gebied van onvrijwillige opnamen en
psychiatrische ziekenhuisbedden neemt Zweden een middenpositie in.
Duitsland valt op door het hoge aantal onvrijwillige opnamen
en het hoge aantal psychiatrische ziekenhuisbedden rond 2002.
Engeland valt op door haar hoge gevangenispopulatie in 2003
en een gemiddeld aantal intramurale voorzieningen voor GGZ.
Tenslotte Nederland. Nederland valt allereerst op door de procentuele
toenamen in de tijd. Zij heeft vanaf 1990 de hoogste toename van het
aantal forensische bedden en van de groei van de gevangenispopulatie.
Nederland heeft verder het grootste aantal psychiatrische ziekenhuisbedden
en het aantal daarvan daalt matig (alleen Duitsland daalt minder).
Samen met Zweden heeft zij ook het grootste aantal forensische bedden
en plaatsen in begeleid wonen. Al is dit laatste de helft van het aantal
dat Zweden heeft.
Verschil tussen Priebe et al. en de WHO-cijfers
Als we de gegevens van Priebe et al. en de WHO-cijfers uit de Health
for all database naast elkaar zetten levert dat nog een aardig plaatje op
(tabel 3.8). In deze tabel zijn (grote) verschillen waar te nemen in het
aantal psychiatrische bedden in ziekenhuizen. De verschillen zijn in de
laatste rij weergegeven. De gegevens gaan ongeveer over dezelfde periode
(2000-2002). De verschillen zijn te groot om als jaarlijkse verschillen te
verklaren. Waarschijnlijk is de oorzaak dat Priebe et al. en de WHO verschillende
bronnen gebruiken voor hun gegevens. Priebe wees er in zijn
onderzoek al op dat de data over de tijd goed te vergelijken zijn, maar
dat dit tussen de landen lastig is. Onderstaande tabel laat zien waarom.
De verschillen zijn enorm.
RVZ
De AWBZ internationaal bekeken: langdurige zorg in het buitenland 164